اشکال: تعدد معنی ماده(امر)

[سید محسن حائری]

علیکم السلام و رحمة الله

درست است که ایشان در کتابشان مطرح نموده‌اند که ماده‌ی امر (حداقل) دو معنا دارد و جمع هر کدام از معانی به یک شکل است. اما این گونه نیست که دلیلشان بر تعدد معنای ماده‌ی امر، تعدد صیغه‌ی جمعش است.
بلکه تعدد معنای مستعمل فیه در مورد ماده‌ی امر روشن است و بحثی در این نیست که ماده‌ی امر (مثلا) گاهی در معنای «شیء» به کار می‌رود و گاهی در معنای «فرمان» به کار می‌رود.
اما ممکن است کسی ادعا کند که «فرمان» نیز مصداقی از مصادیق «شیء» است و لذا امر به معنای فرمان با امر به معنای شیء مشترک معنوی هستند. اینجاست که پاسخ داده می‌شود: از آنجایی که هر گاه «امر» به معنای شیء بود به صیغه‌ی «امور» جمع بسته می‌شود و هر گاه به معنای «فرمان» بود به صیغه‌ی «اوامر» جمع بسته می‌شود کشف می‌کنیم که این دو مشترک معنوی نیستند، چرا که اگر مشترک معنوی بودند می‌توانستیم هر کدام از دو معنا را به هر دو صیغه، جمع ببندیم. حال این که وجدان و استعمال مخالف این کار است.