18-بهمن-1398, 12:06
فرمایش استاد قایینی بازگشت به این مطلب دارد که عقلا اصلا به این احتمال توجه نمی کنند و نسبت به احتمال غافل اند . دو اشکال در رابطه با این نحوه اصول عقلایی که مبتنی بر غفلت است وجود دارد :
۱. اصول عقلاییه از سنخ ادله لبیه بوده و قدر متیقنشان حجت است و قدر متیقن امضای این اصول در همان ظرف غفلت است لذا ما که از غفلت بیرون آمده ایم دیگر از موضوع این اصل عقلاییه خارج می‌شویم.
۲.خود عقلا در نمونه های مشابه وقتی ملتفت به احتمالات میشوند و از غفلت بیرون می آیند توقف میکنند و این خود یک اصل عقلایی مستقل بوده و معارض با اصل اول است .
بین این دو بیان تفاوت وجود دارد فافهم .
یک نکته کلی در مورد روش تحلیل درست مطلب عرض کنم :
این که بنای عقلا در این موارد چیست وابسته به تحلیل دقیق معنای حجیت ظهور است . به نظر می رسد عقلا ظهوراتی را حجت می دانند که قابل احتجاج باشد نه این که صرفا اسمش ظهور باشد . حال اگر دو نفر مشغول صحبت با یکدیگر اند و این مکالمه به اعصار آینده واصل شد و شخصی با التفات به اینکه ممکن است مدلول کلام در حین صدور متفاوت باشد چگونه می تواند به متکلم احتجاج کند . برای بنده که مثل روز روشن است قدرت احتجاج وجود ندارد و این از جدی ترین مناشی انسداد است.
۱. اصول عقلاییه از سنخ ادله لبیه بوده و قدر متیقنشان حجت است و قدر متیقن امضای این اصول در همان ظرف غفلت است لذا ما که از غفلت بیرون آمده ایم دیگر از موضوع این اصل عقلاییه خارج می‌شویم.
۲.خود عقلا در نمونه های مشابه وقتی ملتفت به احتمالات میشوند و از غفلت بیرون می آیند توقف میکنند و این خود یک اصل عقلایی مستقل بوده و معارض با اصل اول است .
بین این دو بیان تفاوت وجود دارد فافهم .
یک نکته کلی در مورد روش تحلیل درست مطلب عرض کنم :
این که بنای عقلا در این موارد چیست وابسته به تحلیل دقیق معنای حجیت ظهور است . به نظر می رسد عقلا ظهوراتی را حجت می دانند که قابل احتجاج باشد نه این که صرفا اسمش ظهور باشد . حال اگر دو نفر مشغول صحبت با یکدیگر اند و این مکالمه به اعصار آینده واصل شد و شخصی با التفات به اینکه ممکن است مدلول کلام در حین صدور متفاوت باشد چگونه می تواند به متکلم احتجاج کند . برای بنده که مثل روز روشن است قدرت احتجاج وجود ندارد و این از جدی ترین مناشی انسداد است.
