وجوب تبعیت از دستورات شارع نه اغراض

[مسعود عطار منش]

اغراض شارع ولو به حد دستورات نرسند موضوع حب و بغض هستند و شهید صدر قایلند به این که فعلیت حکم و حقیقت حکم فعلی، همان حب و بغض است و حتی پس از تحقق متعلق نیز ، فعلیت حکم به تبع فعلیت حب و بغض باقیست و تنها فاعلیت حکم است که از بین رفته است.
با این بیان چگونه می توان گفت شهید صدر اغراض را واجب التبعیه نمی داند؟