19-اسفند-1398, 15:32
ضمن عرض سلام و ادب خدمت سید بزرگوار
جواب سوال اول شما این است که سید مرتضی در مواردی که خبر واحدی را قبول کرده است تعبیر به تلقی قبول کرده است و تلقی به قبول نزد مرحوم سید بن مرتضی به معنای اجماع اصحاب است و بحث ما در مورد شهرت فتوایی است. فرق است بین تلقی به قبول و شهرت فتوایی.
جواب سوال دوم شما این است که شما کلمه وثوق را مطرح کرده اید و بحث شهرت وثوق اور نیست بلکه ظن اور است لذا در اصول آن را در مباحث ظنون مطرح میکنند و میگویند ایا شهرت فتوایی از جمله ظنون خاصه هست یا نیست. اگر وثوق اور بود که یک نوع یقین عرفی است و از جمله ظنون نیست. لذا میتوان گفت مراد انها عمل اصحابی که وثوق اور باشد این شهرت فتوایی نیست.
جواب سوال سوم شما این است که شاید عمل بعضی از قدما به خاطر عدم کاسریت اعراض اصحاب نبوده است بلکه بخاطر قرینه ای بوده است.
نتیجه: کلام استاد ما با توجه به تتبع شما صحیح است و اشکالات شما وارد نیست
جواب سوال اول شما این است که سید مرتضی در مواردی که خبر واحدی را قبول کرده است تعبیر به تلقی قبول کرده است و تلقی به قبول نزد مرحوم سید بن مرتضی به معنای اجماع اصحاب است و بحث ما در مورد شهرت فتوایی است. فرق است بین تلقی به قبول و شهرت فتوایی.
جواب سوال دوم شما این است که شما کلمه وثوق را مطرح کرده اید و بحث شهرت وثوق اور نیست بلکه ظن اور است لذا در اصول آن را در مباحث ظنون مطرح میکنند و میگویند ایا شهرت فتوایی از جمله ظنون خاصه هست یا نیست. اگر وثوق اور بود که یک نوع یقین عرفی است و از جمله ظنون نیست. لذا میتوان گفت مراد انها عمل اصحابی که وثوق اور باشد این شهرت فتوایی نیست.
جواب سوال سوم شما این است که شاید عمل بعضی از قدما به خاطر عدم کاسریت اعراض اصحاب نبوده است بلکه بخاطر قرینه ای بوده است.
نتیجه: کلام استاد ما با توجه به تتبع شما صحیح است و اشکالات شما وارد نیست
