19-اسفند-1398, 15:55
استاد سید احمد مددی در مقام توضیح کلام مرحوم نائینی فرمودند: نکته اشتراط ماضویت در عقود و ایقاعات این است که عقود و ایقاعات یک امر اعتباری هستند و در اتفاقی که در امور اعتباری محقق میشود این است که چیزی که نیست را هست اعتبار میکنند. یعنی نکته حدوثی در ان خیلی موثر است. با توجه به این مطلب جملات اسمیه که دلالت بر ثبوت دارند ما با این نکته اعتبارایات سازگاری ندارد. میماند جملات فعلیه که این نکته در ان وجود دارد. در میان افعال فعل ماضی است که مناسبت شدیدی با این مطلب دارد زیرا در مضارع هر چند که نبودن و بودن لحاظ شده است ولی چون در اینده است شبیه وعده است و بر وجود قطعی معدوم دلالت نمیکند. میماند فعل ماضی که اولا نبودن و بودن لحاظ شدهاست و ثانیا این اعتبار قطعی است یعنی وقتی اعتبار را با فعل ماضی بیان میکنند میفهماند که قطعا این اعتبار رخ داده است.
جلسه 69. 5 بهمن ماه 98
جلسه 69. 5 بهمن ماه 98