اعتبار علو در معنای امر

[سید محسن حائری]

میتوان برای قول مرحوم اخوند این شاهد را اقامه کرد که اگر کارمندی به رئیس خودش آمرانه کند عقلا او را تقبیح و توبیخ میکنند. همین توبیخ و تقبیح شاهد بر این است که استعلا کفایت نمیکند

اتفاقا این مثالی که زدید شاهدی بر خلاف قول مرحوم آخوند است. چرا که آن چه که از نظر عرف قبیح است و بر اساس آن شخص را توبیخ و تقبیح می‌کنند، «امر کردن دانی به عالی» است. پس اگر کاری که کارمند در مقابل مدیر خودش (یا عبد در مقابل مولای خودش) انجام می‌دهد، «امر» باشد، لذا عقلا کار وی را تقبیح می‌کنند! چرا که مولای خودش را امر کرده و این کار قبیح است! اما اگر این کاری که عبد یا کارمند انجام می‌دهد «امر» نباشد، چه وجهی دارد که عقلا کار وی را تقبیح کنند؟