(5-فروردين-1399, 09:08)سید رضا حسنی نوشته: من يبني ـ كما هو الصحيح ـ على حجية الخبر المطمأنّ بصدوره، فإنّ هذه الأخبار الفاقدة للإسناد ـ ولو كان معها حديث صحيح واحد ـ مع قلّة عددها، يصعب جداً تحصيل العلم أو الاطمئنان بصدورها، ...، ولكنّ تحصيل العلم بخبرٍ واحدٍ عدداً صحيح السند مع ثلاثة أخبار أخرى ضعيفة السند جداً، ... يبدو لي أمراً صعباً من الناحية العلميّة، ولهذا لا آخذ شخصيّاً في مثل هذه الموارد بمثل هذا الكمّ القليل من الأخبار، مع عدم وجود المعاضد له...
والنتيجة: إنّه لم يثبت عندي صحّة فكرة استحباب أو الشفاء في تناول سؤر المؤمن؛ انطلاقاً من موقف خاص من قضيّة حجيّة الأخبار،
امروز در مناطق زیادی در کشورهای عراق و عربستان و جنوب ایران عادی است در مراسم ها، غذا در بشقاب های جداگانه داده نمی شود و استفاده از قاشق نیز معمول نیست و همگان با دست و بدون قاشق از یک مجمع و سینی بزرگ غذا می خورند
به همین ترتیب در همین مناطق در بین مردم سنتی مرسوم نیست که زن و شوهر بشقاب جداگانه داشته باشند و زن و شوهر از یک بشقاب غذا می خورند.
قاعدتاً در زمان صدور این روایات نیز همین رسم بوده است و قاشق وجود نداشته است و غذا در بشقاب جداگانه داده نمی شده است و حاضران در اطعام با دست و از یک سفره مشترک غذا می خورده اند.
بنابراین روایات سؤر مؤمن تنها به روایات مذکور در متن منحصر نیست بلکه شاید تمامی روایات استحباب اطعام مؤمن در مقام عمل به معنی سؤر مؤمن نیز می توانند قلمداد شوند. چون بشقاب جداگانه در هنگام اطعام وجود نداشته است.
شاید مقصود از این روایات سؤر مؤمن نیز اشاره به همان مسأله اطعام در روایات زیر کتاب وسائل باشد
16 ـ باب تأكد استحباب اجابة دعوة المؤمن والمسلم ولو على خمسة اميال ، والاكل عنده
[ 30514 ] 1 ـ محمد بن يعقوب ، عن محمد بن يحيى ، عن أحمد بن محمد عن عليّ بن الحكم عن مثنى الحناط ، عن اسحاق بن يزيد ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) ، قال : ان من حق المسلم على المسلم ان يجيبه اذا دعاه .
[ 30515 ] 2 ـ وعنه عن أحمد ، عن ابن محبوب ، عن عمرو بن أبي المقدام ، عن جابر ، عن أبي جعفر ( عليه السلام ) قال : قال رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) : اوصي الشاهد من أمتي والغائب ان يجيب دعوة المسلم ولو على خمسة اميال ، فإن لك من الدين .
ورواه الشيخ باسناده عن الحسن بن محبوب (1) .
ورواه البرقي في ( المحاسن ) عن ابن محبوب (2) ، والذي قبله عن عليّ بن الحكم مثله
30 ـ باب تأكد استحباب اطعام الطعام المؤمنين .
[ 30617 ] 4 ـ وعنه ، عن أبيه ، عن حماد بن عيسى ، عن ربعي ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) ، قال : من اطعم اخاه في الله كان ( كمن اطعم ) (1) فئاما من الناس ، قلت : وما الفئام ؟ قال مأئة الف من الناس .
ورواه البرقي في ( المحاسن ) عن أبيه عن حماد مثله (2) .
[ 30619 ] 6 ـ محمد بن عليّ بن الحسين في ( معاني الاخبار ) عن أبيه ، عن محمد بن أبي القاسم ، عن محمد بن علي الكوفي ، عن الحسن بن عليّ بن يوسف ، عن سيف بن عميرة ، عن سعيد بن الوليد ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) ، قال : لئن اطعم مؤمنا (1) حتى يشبع احب إليّ من ان اطعام افقا من الناس ، قلت : وما (2) الافق ؟ قال : مأئة الف
منبع عکس ها:
https://www.instagram.com/morshed_restaurant/
http://www.morshed110.com/%DA%AF%D8%A7%D...8%B4%D8%AF
[url=http://www.morshed110.com/][/url]
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق