28-فروردين-1399, 11:08
(27-فروردين-1399, 19:13)سید رضا حسنی نوشته: با تشکر. بلی، خود آیت الله العظمی شبیری نیز متمایل به این قول هستند؛ عبارت ایشان چنین است:ممنون از مطلب مفیدتان.فقط ایشان چطور برداشت کردند که کتاب مورد تایید نواب بوده است این دلیل که شهید اول دو فتوای غیر معروف نقل کرده که بقیه هم به آن ملتزم نیستند چطور تایید نواب شمرده شده ؟
مثلًا اگر نظر مرحوم آقا سيّد حسن صدر را بپذيريم كه فقه رضوى را همان «التكليف شلمغانى» مى‌داند. قهراً اين كتاب از كتب فقهى خواهد بود. چنانچه بعيد هم نيست. كتاب نكاح (زنجانى)، ج6، ص: 1856لکن سوال این است که برفرض که کتاب التکلیف شلمغانی نیز باشد، آن را از حجیت می اندازد؟ این نکته اختلافی است. آیت الله شبیری می فرمایند:
صاحب فقه رضوى است كه ظاهراً شلمغانى مى‌باشد، و او معيار را سه شبانه روز مى‌داند. كتاب فقه رضوى چنانچه از عبارات خود كتاب بر مى‌آيد و ما به برخى از موارد آن سابقا در همين مبحث اشاره كرده‌ايم مسلماً از امام (عليه السلام) نيست و بايد از تأليفات يكى از علماى اماميه باشد. به نظر مى‌رسد اين كتاب همان گونه كه مرحوم آقاى سيد حسن صدر هم در رساله‌اى در خصوص آن فرموده، همان كتاب التكليف محمد بن على شلمغانى متوفاى 322 باشد كه آن را در زمان استقامتش پيش از اينكه امر سفارت امام عصر- ارواحنا فداه- به حسين بن روح منتقل شود و او در اثر عدم تحمل آن منحرف گردد نوشته و خود كتاب فىنفسه مورد تأييد نواب حضرت قرار داشته است. زيرا شهيد اول در ذكرى، آن طور كه ما به طور اتفاقى برخورد كرديم و ممكن است موارد بيشترى هم پيدا شود، دو فتواى استثنايى و غير متعارف از شلمغانى نقل مى‌كند كه ديگران به آن ملتزم نيستند و اين دو فتوى هر دو در كتاب فقه رضوى هم يافت مى‌شود، مى‌گويد معيار كر بودن آب اين است كه اگر سنگى به وسط آب انداخته شود موجش به طرفين آن نرسد و اگر برسد آن آب، قليل است و يا مى‌گويد دباغى كردن پوست ميته هر چند موجب جواز نماز خواندن با آن نمى‌گردد ولى موجب پاك شدن آن مى‌شود. لذا استظهار مى‌شود كه كتابى كه در زمان مجلسى در دست علما قرار گرفته و موسوم به فقه رضوى شده همان كتاب التكليف شلمغانى باشد كه صرف نظر از انحراف خود او، كتابش مورد تأييد نواب امام (عليه السلام) قرار داشت»
انتهی کلامه.
برخی معتقدند همین که این کتاب مورد تأیید نایبان امام زمان بوده است و در زمان استقامت او نگاشته شده است، موجب اعتبار مطالب آن می شود.
.
