27-ارديبهشت-1392, 17:26
ممنون که بالاخره یک نفر دست به قلم (صفحه کلید) برد و در این بحث شرکت کرد.
نکته ای که جناب حمزه به نقل از حاج آقای فلاح زاده گفتند، در واقع تخصیص این کلام است و نتیجه آن می شود که تخلف از قانون همیشه حرام نیست و بستگی به حساسیت قانونگذار دارد.
آیا این معیار درستی است؟
حساسیت قانون گذار را باید از کجا بفهمیم؟
علاوه بر آن، می دانیم وقتی قانونی به خاطر وجود یک حکمت وضع می شود، تبعیت از آن حتی در مواقعی که حکمت حکم وجود نداشته باشد هم لازم الاجرا است.
مثلا اگر حکمت عده نگهداشتن زن، معلوم شدن حمل یا عدم حمل او باشد، در مواقعی که قطع داریم زن حامله نیست، نمی توانیم حکم را برداریم و بگوییم لازم نیست عده نگهدارد.
در قوانین راهنمایی و رانندگی هم اگر حکمت آن (نه علت آن)، برقراری نظم باشد، در مواردی مثل چراغ قرمز نیمه شب هم، باز تخلف است و جایز نخواهد بود. که این واقعا بعید به نظر می رسد ادله ی شرعی دال بر حرمتش باشد.
به نظر شما مناط حرمت تخلف از قانون چیست و محدوده ی آن تا کجاست؟
نکته ای که جناب حمزه به نقل از حاج آقای فلاح زاده گفتند، در واقع تخصیص این کلام است و نتیجه آن می شود که تخلف از قانون همیشه حرام نیست و بستگی به حساسیت قانونگذار دارد.
آیا این معیار درستی است؟
حساسیت قانون گذار را باید از کجا بفهمیم؟
علاوه بر آن، می دانیم وقتی قانونی به خاطر وجود یک حکمت وضع می شود، تبعیت از آن حتی در مواقعی که حکمت حکم وجود نداشته باشد هم لازم الاجرا است.
مثلا اگر حکمت عده نگهداشتن زن، معلوم شدن حمل یا عدم حمل او باشد، در مواقعی که قطع داریم زن حامله نیست، نمی توانیم حکم را برداریم و بگوییم لازم نیست عده نگهدارد.
در قوانین راهنمایی و رانندگی هم اگر حکمت آن (نه علت آن)، برقراری نظم باشد، در مواردی مثل چراغ قرمز نیمه شب هم، باز تخلف است و جایز نخواهد بود. که این واقعا بعید به نظر می رسد ادله ی شرعی دال بر حرمتش باشد.
به نظر شما مناط حرمت تخلف از قانون چیست و محدوده ی آن تا کجاست؟
