تنقیح صغرای اقدام بر ضرر

[رضا اسکندری]

با این بیان، در کدام مورد حکم شارع جزء اخیر علت تامه می‌شود؟
هر موردی که فرض کینم این فعل مکلف است که جزء اخیر علت تامه است و در این صورت دیگر برای لا ضرر موردی نمی‌ماند.

مثلا در فرضی که وضو یا روزه برای مکلف ضرر دارد آیا فعل مکلف جزء اخیر علت تامه است؟! یا الزام شارع است که علت ضرر است؟ تا وقتی حکم شارع به لزوم روزه یا وضو باشد مکلف که عاصی نیست متضرر خواهد بود و این تضرر هم ناشی از کار خودش نیست.