11-دي-1400, 09:18
مرحوم نایینی معتقدند اطلاق شمولی به جهت قرینیت عرفی بر اطلاق بدلی مقدم است. اما معتقدند رجوع به قرینیت عرفی و حمل ظاهر بر اظهر در جایی است که تنافی دو دلیل، تنافی ذاتی باشد یعنی مدلول دو دلیل با یکدیگر منافات داشته باشند اما در جایی که تنافی دو دلیل بالعرض است یعنی ناشی از علم به کذب یکی از دو دلیل است در عین اینکه مدلول دو دلیل با یکدیگر تنافی ندارند، جایی برای رجوع به جمع عرفی و حمل ظاهر بر اظهر نیست.
این بیان ایشان دقیقا در نقطه مقابل انقلاب نسبت قرار دارد چون در انقلاب نسبت مدلول دو دلیل با یکدیگر منافات دارد و اینکه بر اساس دلیل سوم کذب اطلاق یکی از آنها مشخص می‌شود باعث نمی‌شود نسبت بتوان بین آنها به قرینیت عرفی (حمل عام بر خاص) جمع کرد. معلوم نیست ایشان با وجود پذیرش این مبنا چطور به انقلاب نسبت هم معتقد شده‌اند؟
