5-اسفند-1400, 12:38
نقل قول:روشنست که قیام و جهاد حتی بر فرض مشروعیت، منوط به حصول شرائط و امکان پیروزیست؛ و گرنه منجر به اتلاف نفس خواهد شد
واقعاً این پیشفرضها را چگونه ثابت می‌کنید؟
خیلی جالب است که سریع بر اساس آن نتیجه هم می‌گیرید:
نقل قول:اتفاقا به همین جهتست که حرکت سید الشهداء علیه السلام را نمی شود قیام مصطلح و قابل الگو گرفتن دانست
ظاهراً وجه کلام شما حرمت القاء نفس در تهلکه است که ادله‌اش اطلاقی ندارد. بلکه در باب امر به معروف ذکر شده است که اگر مسأله از اموری باشد که می‌دانیم شارع راضی به آن نیست (که از این امور در لسان فقها تعبیر به امور حسبه می‌شود)، مثل هدم کعبه یا قتل معصوم احتمال اثر یا امن از ضرر شرط نیست و مکلف باید تزاحمات را ملاحظه نماید:
نقل قول:لو كان المعروف و المنكر من الأمور التي يهتم به الشارع الأقدس كحفظ نفوس قبيلة من المسلمين و هتك نواميسهم أو محو آثار الإسلام و محو حجته بما يوجب ضلالة المسلمين أو إمحاء بعض شعائر الإسلام كبيت اللّٰه الحرام بحيث يمحى آثاره و محله و أمثال ذلك لا بد من ملاحظة الأهمية، و لا يكون مطلق الضرر و لو النفسي أو الحرج موجبا لرفع التكليف، فلو توقفت إقامة حجج الإسلام بما يرفع بها الضلالة على بذل النفس أو النفوس فالظاهر وجوبه فضلا عن الوقوع في ضرر أو حرج دونها
تحرير الوسيلة، ج1، ص: 473
نقل قول:ادله‌ی این امور در جای خودش بحث شده است.الخامس: أن لا يلزم من الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر ضرر على الآمر في نفسه أو عرضه أو ماله المعتد به و كذا لا يلزم منه وقوعه في حرج لا يتحمله فإذا لزم الضرر أو الحرج لم يجب عليه ذلك إلا إذا أحرز كونه بمثابة من الأهمية عند الشارع المقدس يهون دونه تحمل الضرر أو الحرج، و الظاهر أنه لا فرق فيما ذكر بين العلم بلزوم الضرر أو الظن به أو الاحتمال المعتد به عند العقلاء الموجب لصدق الخوف.
منهاج الصالحين (للسيستاني)، ج1، ص: 419
حتی آیت الله سیستانی اظهار کراهت رفتاری (قلبی) یا لسانی را بنا بر احتیاط حتی در جایی که اثر ندارد، واجب می‌دانند:
نقل قول:لكن لا يترك الاحتياط بإظهار الكراهة فعلًا أو قولًا و لو مع عدم احتمال الارتداع به.منهاج الصالحين (للسيستاني)، ج1، ص: 418
لذا خوب است ادله شرعی پیش‌فرضهایتان را به صورت علمی ارائه دهید تا بررسی شود؛ بعد به تفسیر و عنوان‌دهی رفتار سیدالشهدا بپردازید.
