23-فروردين-1395, 19:07
اقل و اکثر بودن نماز قصر و تمام که فکر نمیکنم مشکلی داشته باشد. نماز تمام چهار رکعت است و نماز شکسته دو رکعت و دو رکعت جزئی از چهار رکعت است. نمیدانم منظورتان از ضابطه چیست؟
اما اینکه فرمودید عقل احتیاط را لازم کرده نه خدا، جوابش این است که من میدانم که آنچه اولا خدا خواسته اجتناب از شراب است اما وقتی علم اجمالی پیش می آید عقل میگوید از هر دو اجتناب کن تا مبادا شراب را بخوری و ما میدانیم که خدا دو حجت دارد حجت باطنی و ظاهری (ان لله علی الناس حجتین ...) وقتی عقل میگوید باید احتیاط کنی عقل حجت باطنی خداست بر من در نتیجه من تکلیف خودم را در برابر خدا میفهمم.
اما در مورد سوال سوم باید بگویم تلازمی بین مطلبی که گفتم با آنچه شما فرموده اید احساس نمیکنم و به نظر من بین اینها فرق وجود دارد. در مورد نمازهای یومیه درست است که میدانم هر روز خدا از من فقط 5 نماز خواسته اما اینکه مثلا یکی از نمازها را به خاطر علم اجمالی دو بار بخوانم ضرری به هدف کلی تشریع حکم نمیزند. اما در نماز مسافر اصلا شارع خودش میخواسته کم کند حالا فقیه بیاید حکمی بدهد که به موجب آن شخص مجبور شود نمازی بیش از آن مقداری که در حضر بر او واجب بود بخواند این به هیچ وجه با هدف تشریع نماز قصر سازگار نیست. به عبارت دیگر در موارد دیگر علم اجمالی بنای بر تخفیف حداقل به این شکل وجود ندارد.
ضمن اینکه در برخی جزئیات این مسأله که احتیاط بخواهد مومجب تکرار عبادت بشود اشکالاتی دارم و گستره آن را خیلی وسیع نمیدانم.
اما اینکه فرمودید عقل احتیاط را لازم کرده نه خدا، جوابش این است که من میدانم که آنچه اولا خدا خواسته اجتناب از شراب است اما وقتی علم اجمالی پیش می آید عقل میگوید از هر دو اجتناب کن تا مبادا شراب را بخوری و ما میدانیم که خدا دو حجت دارد حجت باطنی و ظاهری (ان لله علی الناس حجتین ...) وقتی عقل میگوید باید احتیاط کنی عقل حجت باطنی خداست بر من در نتیجه من تکلیف خودم را در برابر خدا میفهمم.
اما در مورد سوال سوم باید بگویم تلازمی بین مطلبی که گفتم با آنچه شما فرموده اید احساس نمیکنم و به نظر من بین اینها فرق وجود دارد. در مورد نمازهای یومیه درست است که میدانم هر روز خدا از من فقط 5 نماز خواسته اما اینکه مثلا یکی از نمازها را به خاطر علم اجمالی دو بار بخوانم ضرری به هدف کلی تشریع حکم نمیزند. اما در نماز مسافر اصلا شارع خودش میخواسته کم کند حالا فقیه بیاید حکمی بدهد که به موجب آن شخص مجبور شود نمازی بیش از آن مقداری که در حضر بر او واجب بود بخواند این به هیچ وجه با هدف تشریع نماز قصر سازگار نیست. به عبارت دیگر در موارد دیگر علم اجمالی بنای بر تخفیف حداقل به این شکل وجود ندارد.
ضمن اینکه در برخی جزئیات این مسأله که احتیاط بخواهد مومجب تکرار عبادت بشود اشکالاتی دارم و گستره آن را خیلی وسیع نمیدانم.
