تبیین کلام استاد قائنی در ردّ اصالۀ التمام

[رضا اسکندری]

هر چند بحث بسیار است اما فقط چند نکته رو اشاره میکنم.
اول بحث کبروی اینکه اناطه حکم به حکمت چقدر است؟ اصلا تفاوت حکمت و علت چیست؟ آیا تخطی حکم از حکمت ممکن است یا نا ممکن؟
دوم اینکه از نظر صغروی اثبات بشه که حکمت نماز قصر همین است که شما فرموده اید.
سوم اینکه آیا حکمت تشریع فقط پنج نماز در هر روز همین نیست؟ طبق روایات ما که علت همین تخفیف به مکلفین بوده است. بنابراین باز هم شما باید معتقد بشوید احتیاط در نماز به تکرار جایز نیست.
چهارم حتی اگر همه این موارد را هم در نظر نگیریم یقینا معتقدید که این تخفیف از طرف شارع برای مسافر در نظر گرفته شده است. وقتی شما در صدق سفر به شبهه مفهومی شک دارید چگونه او را مشمول چنین تخفیفی می‌دانید تا حکم به جمع را خلاف آن حکمت بدانید؟