وجه جمع بین نهی از روزۀ روز عاشوراء و امر به آن

[خیشه]

بحث تشریع که مورد نظر اصولیون و فقها نیست چرا که واضح است تشریع است و حرام. اما این که روز عاشورا روزه بگیرد و قصد روز عاشورا نکند و دیگر روزه گرفتن هیچ کراهتی ندارد به نظر میاید دارای تامل باشد زیرا اولا اگر فرض شود مکلف نمیدانست و روز یازدهم محرم را فکر کرد که دهم است و قصد دهم را کرد باید بگوییم هنوز روزه اش کراهت دارد چرا که با توجه به بیان استاد دام ظله قصد دخالت در کراهت دارد یعنی محل بحث را از امور قصدیه دانست. ثانیا قصد دهم روز محرم را هم نداشته باشد هر چند که تشریع نیست ولی تشبه به بین امیه که همان نکته اول ایشان بود حاصل است. یعنی قصد هم نداشته باشد نکته نهی شارع شاملش میشود دارای کراهت میشود. ثالثا محل بحث از امور قصدیه نیست شما فرض کنید شخصی به نیت اخر شعبان را روزه میگیرد و بعدا معلوم میشود که اول رمضان است آیا چنین شخصی مستحق ثواب روز اخر شعبان است؟ خیر زیرا خطای در تطبیق داشته است.