سؤال: حرام تعبدی

[مهدی منصوری]

با سلام
چرا قابل تصور نباشد؟
تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد.(جواب سؤال دوم و سوم)
بهتر است بگوییم ترک همه ی محرمات به قصد تعبد است و به نظر می رسد حرام توصلی قابل تصور نباشد.

سلام علیکم
با توجه به تعریف ارائه شده توسط شما باید مکلف در تمام آنات ترک عمل قصد قربت داشته باشد به نحوی که اگر عملی بدون آن انجام شود عصیان صدق می کند و اگر همه محرمات تعبدی باشند با لحظه ای ترک قصد قربت همه محرمات عصیان می شود و این قابل التزام نیست.
به عکس فرمایش شما عرض می کنم ما در فقه اصلا واجب تعبدی نداریم و اگر هم گاهی به صوم برای آن مثال آورده می شود صحیح نمی باشد چون صوم ترک مفطرات نیست بلکه کف نفس است
البته ادعای ما طبق تعریف تعبدی به اینکه تعبدی امری است که نیاز به قصد قربت دارد صحیح است اما اگر تعبدی را به امری که وجه آن روشن نیست تعریف کنیم در این صورت حرام تعبدی قابل تصور است ولی این تعریف از تعبدی در بین فقها متداول نیست.
با تشکر