22-دي-1393, 18:47
بحث از محاسن و تقدس لباس روحانیت بسیار شده است و من هم منکر آنها نیستم هر چند ممکنه بعضی رو قبول نداشته باشم.
اما اگر به معایب هم اشاره بشه خوبه.
اولا اینکه می گویند این لباس، لباس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می باشد برای من اثبات نشد. خصوصا که در برخی روایات داریم که پیامبر با لباسشان در جنگ شرکت می کردند و خیلی روشن است که با این لباس فعلی نمی توان در جنگ آن هم جنگ با شمشیر و اسب و ... شرکت کرد. و از طرف دیگر امارات متعددی هست که این لباس از زمان صفویه اختراع شده است.
اما معایبی که این لباس دارد (باز هم تاکید می کنم قصدم نفی پوشیدن لباس روحانیت نیست و منکر فوائد و محسنات آن نیستم اما معتقدم باید معایب هم گفته بشه) یکی دست و پا گیر بودن بیش از حد آن است.
دیگری بلند بودن آن است که فکر میکنم در روایات لباس کوتاه سفارش شده است.
سوم انگشت نما شدن است هر چند ممکن است در همه اماکن این اتفاق نیافتد مثلا در قم کسی انگشت نما نمی شود.
چهارم محرومیت از بسیاری از کارهای مباح یا انتخاب های حلال و ...
پنجم که به نظرم خیلی مهم هست اینه که لباس خاص (یا به تعبیر امروزی یونیفرم) نشانی از یک هویت مستقل است. از نظر من یکی از بهترین خصایص روحانیت شیعه از بدو امر (زمان ائمه علیهم السلام به بعد) جوشیدن با مردم بوده است اینکه مردم هیچ گاه حس نمی کردند روحانیت یک تافته جدا بافته هستند یا یک هویت مستقل از مردم دارند. این طور نبوده است که مردم به دو قسم تقسیم شوند روحانی و غیر روحانی.
بلکه همان کسی که راوی بود جزو مردم بود همان کسی که روحانی بود و طلبه بود مثل بقیه مردم بود کار می کرد و ...
بر خلاف روحانیت کلیسا که از همان ابتدا سعی کردند خودشان را تافته جدا بافته نشان دهند و لذا حتی لباس جدا هم طراحی کردند و یکی از علل اصلی زمین خوردن روحانیت کلیسا جدا شدن از مردم بود چون دیگر مردم روحانیت را از خود نمی دانستند و به تبع روحانیت هم از مردم بی خبر بود و خود را از مردم نمی دانست.
از معایب لباس متفاوت داشتن همین است که یک هویت مستقل از عموم مردم به فرد می دهد و کم کم فرد از بطن جامعه بیرون کشیده می شود نه مردم او را از خود می دانند و نه او خود را از مردم می داند.
و نتایجش هم روشن است و هم امروز به وضوح دیده می شود.
باز هم می توان معایب دیگری برای لباس برشمرد که به همین مقدار بسنده می کنم
اما در آخر این نکته را تاکید می کنم که اگر هدف کسی از طلبه شدن ثمر دهی خاص در حوزه باشد یعنی فقط بخواهد ثمره اش را در حوزه بچیند پوشیدن لباس برای او ضروری است چون در حوزه اکنون کسی که لباس نداشته باشد محلی از اعراب ندارد.
اما اگر به معایب هم اشاره بشه خوبه.
اولا اینکه می گویند این لباس، لباس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می باشد برای من اثبات نشد. خصوصا که در برخی روایات داریم که پیامبر با لباسشان در جنگ شرکت می کردند و خیلی روشن است که با این لباس فعلی نمی توان در جنگ آن هم جنگ با شمشیر و اسب و ... شرکت کرد. و از طرف دیگر امارات متعددی هست که این لباس از زمان صفویه اختراع شده است.
اما معایبی که این لباس دارد (باز هم تاکید می کنم قصدم نفی پوشیدن لباس روحانیت نیست و منکر فوائد و محسنات آن نیستم اما معتقدم باید معایب هم گفته بشه) یکی دست و پا گیر بودن بیش از حد آن است.
دیگری بلند بودن آن است که فکر میکنم در روایات لباس کوتاه سفارش شده است.
سوم انگشت نما شدن است هر چند ممکن است در همه اماکن این اتفاق نیافتد مثلا در قم کسی انگشت نما نمی شود.
چهارم محرومیت از بسیاری از کارهای مباح یا انتخاب های حلال و ...
پنجم که به نظرم خیلی مهم هست اینه که لباس خاص (یا به تعبیر امروزی یونیفرم) نشانی از یک هویت مستقل است. از نظر من یکی از بهترین خصایص روحانیت شیعه از بدو امر (زمان ائمه علیهم السلام به بعد) جوشیدن با مردم بوده است اینکه مردم هیچ گاه حس نمی کردند روحانیت یک تافته جدا بافته هستند یا یک هویت مستقل از مردم دارند. این طور نبوده است که مردم به دو قسم تقسیم شوند روحانی و غیر روحانی.
بلکه همان کسی که راوی بود جزو مردم بود همان کسی که روحانی بود و طلبه بود مثل بقیه مردم بود کار می کرد و ...
بر خلاف روحانیت کلیسا که از همان ابتدا سعی کردند خودشان را تافته جدا بافته نشان دهند و لذا حتی لباس جدا هم طراحی کردند و یکی از علل اصلی زمین خوردن روحانیت کلیسا جدا شدن از مردم بود چون دیگر مردم روحانیت را از خود نمی دانستند و به تبع روحانیت هم از مردم بی خبر بود و خود را از مردم نمی دانست.
از معایب لباس متفاوت داشتن همین است که یک هویت مستقل از عموم مردم به فرد می دهد و کم کم فرد از بطن جامعه بیرون کشیده می شود نه مردم او را از خود می دانند و نه او خود را از مردم می داند.
و نتایجش هم روشن است و هم امروز به وضوح دیده می شود.
باز هم می توان معایب دیگری برای لباس برشمرد که به همین مقدار بسنده می کنم
اما در آخر این نکته را تاکید می کنم که اگر هدف کسی از طلبه شدن ثمر دهی خاص در حوزه باشد یعنی فقط بخواهد ثمره اش را در حوزه بچیند پوشیدن لباس برای او ضروری است چون در حوزه اکنون کسی که لباس نداشته باشد محلی از اعراب ندارد.
