24-دي-1393, 15:12
چرا برخی از طلاب رغبتی برای بوشش لباس روحانیت ندارند؟
طلبه ها از چه زمانی میتوانند لباس طلبگی ببوشند؟
آیا بوشیدن لباس روحانی برای همه طلبه ها اجباری است؟
آیا طلبه ها همیشه و در هر جا لباس را میبوشند؟
چرا طلبه های امروزی کمتر رغبت دارند لباس روحانی ببوشند؟
اینها سوالاتی است که در نوشته کوتاه سعی میکنم باسخ دهم.
در نظام و فرهنگ طلبگی لباس روحانیت جایگاه خاصی دارد علما و بزرگان احترام خاصی به این لباس قائل بوده وآنرا منشا آثار و برکات سرشاری میداننداما امروزه برخی از طلاب کمتر مقید به بوشیدن این لباس هستند.
طلبه ها بعد از اتمام بایه شش حوزوی که تقریبا شش سال طول می کشد می توانند لباس روحانیت را بر تن کنند در این دوره چند ساله که مقدمات نام دارد طلبه با برخی از مسائلی که مردم آن را سوال می کنند آشنا شده اند: احکام٬قرآن و ترجمه آن٬تاریخ اسلام و... از سوی دیگر در این دوره افراد سعی می کنند تا حدی اخلاق را در خود نهادینه کنند تا امانتدار خوبی برای این لباس باشند. معاونت تهذیب حوزه صلاحیت متقاضیان را تایید می کند. در جشنی که همه ساله در ایام نیمه شعبان٬ عیدغدیر خم و اعیاد دیگر اسلامی برگزار می شود طلاب بدست علما ملبس می شوند. بوشش لباس کاملا اختیاری است و اجباری از سوی حوزه در این زمینه وجود ندارد البته ممکن است مشوقهایی برای کسانی که لباس می بوشند لحاظ شود.
طلاب را می توان از منظر استفاده از لباس روحانیت و عدم استفاده از آن به چند دسته تقسیم کرد؟
۱-طلابی که بصورت دائمی ملبس هستند. این دسته از طلبه ها سعی می کنند در بیرون از منزل در همه حال ملبس به لباس روحانیت باشند حتی برخی بگونه ای مقید هستند که در هنگام حضور میهمان در خانه به احترام میهمان سعی می کنند لباس را بپوشند. البته در هنگام ورزش یا کارهایی که ممکن است به گونه ای لباس روحانیت مورد بی احترامی واقع شود از آن استفاده نمی کنند.
۲-طلابی که ملبس هستند اما برخی اوقات نمیبوشند. این طلبه ها در موقع حضور در جلسات درس و مراسم های رسمی لباس می پوشند اما در موقع بیرون رفتن٬ خرید و... کمتر لباس روحانیت را استفاده می کنند.
۳-طلابی که فقط در ایام تبلیغ لباس می پوشند. ماه رمضان٬ دهه محرم٬ دهه آخر صفر و ایامی که طلبه قصد دارد برای تبلیغ برود لباس روحانیت را می پوشد و در غیر این موارد مانند دیگر افراد جامعه می باشد.
۴- افرادی که اصلا لباس روحانیت نمی پوشند. البته ممکن است این افراد در خانه برای نماز از عبا استفاده کنند اما در بیرون لباس روحانیت نمی پوشند.
لازم بذکر است بوشش غیر منظم لباس روحانیت در عرف حوزه یک امر غیر ارزشی محسوب می شود.
چرا طلبه های امروزی رغبت کمتری برای بوشش لباس روحانیت دارند؟
۱-محدودیت های لباس: طلبه ای که ملبس نیست مانند افراد عادی می تواند همراه خانواده خود بازار برود خرید کند یا در یک مغازه بستنی بخورد اما پوشش لباس برای او محدودیت هایی را دارد که این فرد نمی تواند و نباید برخی از کارهایی را که برای دیگران عادی است انجام بدهد زیرا ممکن است در شان لباس نباشد از اینرو کسانی که ملبس می شوند بخاطر ارزشهای والاتری که معتقد به آن هستند این محدودیت ها را با جان و دل قبول می کنند اما برخی این محدودیت ها را نمی پذیرند.
۲-فشارهای اجتماعی: بعد از تاسیس نظام جمهوری اسلامی جامعه میان روحانیت و نظام سیاسی رابطه این همانی برقرار کرد و از این رو کاستی های نظام سیاسی را به بای روحانیت گذاشت طلبه هایی که کوچکترین ارتباطی با ارگانهای نظام ندارد باید سرزنش اختلاس را بجان بخرند، در مقابل گران شدن شیر باید باسخگو باشد، دائم باید متلک ها ونگاه های پر کینه برخی را پذیرا باشد از این رو برخی از طلاب برای فرار از چنین مسئله هایی تمایلی ندارند ملبس شوند البته بسیاری از مردم محبت اساسی به طلاب دارند اما هر دو جهت وجود دارد.
۳-برخی از طلاب مسائل اخلاقی را بمیان میاورند و خود را لایق بوشیدن لباس روحانیت نمیدانند که البته شاید تعداد افرادی که این مساله را مطرح می کنند کم باشد.
۴-تبلیغ بدون لباس موثر است: برخی از طلاب معتقدند جایگاه لباس روحانیت متزلزل شده است و مردم از افراد ملبس حرف شنوی ندارند از این رو معتقدند فردی گه فاقد لباس روحانیت است تاثیر بیشتری دارد آقای رحیم بور ازغدی و ... را بعنوان مثال مطرح می کنند.
۵-لباس روحانیت مخصوص مبلغین است: برخی از طلاب معتقدند اساسا برای این به حوزه آمده اند تا با اسلام آشنا شوند و غرض آنها تبلیغ نبوده است از این رو به بوشش لباس از این منظر می نگرند.
به هر ترتیب لباس روحانیت نماد طلبگی است اما عدم تمایل برخی از طلاب به ملبس شدن جای نگرانی دارد.
منبع: وبلاگ نامه های حوزوی
طلبه ها از چه زمانی میتوانند لباس طلبگی ببوشند؟
آیا بوشیدن لباس روحانی برای همه طلبه ها اجباری است؟
آیا طلبه ها همیشه و در هر جا لباس را میبوشند؟
چرا طلبه های امروزی کمتر رغبت دارند لباس روحانی ببوشند؟
اینها سوالاتی است که در نوشته کوتاه سعی میکنم باسخ دهم.
در نظام و فرهنگ طلبگی لباس روحانیت جایگاه خاصی دارد علما و بزرگان احترام خاصی به این لباس قائل بوده وآنرا منشا آثار و برکات سرشاری میداننداما امروزه برخی از طلاب کمتر مقید به بوشیدن این لباس هستند.
طلبه ها بعد از اتمام بایه شش حوزوی که تقریبا شش سال طول می کشد می توانند لباس روحانیت را بر تن کنند در این دوره چند ساله که مقدمات نام دارد طلبه با برخی از مسائلی که مردم آن را سوال می کنند آشنا شده اند: احکام٬قرآن و ترجمه آن٬تاریخ اسلام و... از سوی دیگر در این دوره افراد سعی می کنند تا حدی اخلاق را در خود نهادینه کنند تا امانتدار خوبی برای این لباس باشند. معاونت تهذیب حوزه صلاحیت متقاضیان را تایید می کند. در جشنی که همه ساله در ایام نیمه شعبان٬ عیدغدیر خم و اعیاد دیگر اسلامی برگزار می شود طلاب بدست علما ملبس می شوند. بوشش لباس کاملا اختیاری است و اجباری از سوی حوزه در این زمینه وجود ندارد البته ممکن است مشوقهایی برای کسانی که لباس می بوشند لحاظ شود.
طلاب را می توان از منظر استفاده از لباس روحانیت و عدم استفاده از آن به چند دسته تقسیم کرد؟
۱-طلابی که بصورت دائمی ملبس هستند. این دسته از طلبه ها سعی می کنند در بیرون از منزل در همه حال ملبس به لباس روحانیت باشند حتی برخی بگونه ای مقید هستند که در هنگام حضور میهمان در خانه به احترام میهمان سعی می کنند لباس را بپوشند. البته در هنگام ورزش یا کارهایی که ممکن است به گونه ای لباس روحانیت مورد بی احترامی واقع شود از آن استفاده نمی کنند.
۲-طلابی که ملبس هستند اما برخی اوقات نمیبوشند. این طلبه ها در موقع حضور در جلسات درس و مراسم های رسمی لباس می پوشند اما در موقع بیرون رفتن٬ خرید و... کمتر لباس روحانیت را استفاده می کنند.
۳-طلابی که فقط در ایام تبلیغ لباس می پوشند. ماه رمضان٬ دهه محرم٬ دهه آخر صفر و ایامی که طلبه قصد دارد برای تبلیغ برود لباس روحانیت را می پوشد و در غیر این موارد مانند دیگر افراد جامعه می باشد.
۴- افرادی که اصلا لباس روحانیت نمی پوشند. البته ممکن است این افراد در خانه برای نماز از عبا استفاده کنند اما در بیرون لباس روحانیت نمی پوشند.
لازم بذکر است بوشش غیر منظم لباس روحانیت در عرف حوزه یک امر غیر ارزشی محسوب می شود.
چرا طلبه های امروزی رغبت کمتری برای بوشش لباس روحانیت دارند؟
۱-محدودیت های لباس: طلبه ای که ملبس نیست مانند افراد عادی می تواند همراه خانواده خود بازار برود خرید کند یا در یک مغازه بستنی بخورد اما پوشش لباس برای او محدودیت هایی را دارد که این فرد نمی تواند و نباید برخی از کارهایی را که برای دیگران عادی است انجام بدهد زیرا ممکن است در شان لباس نباشد از اینرو کسانی که ملبس می شوند بخاطر ارزشهای والاتری که معتقد به آن هستند این محدودیت ها را با جان و دل قبول می کنند اما برخی این محدودیت ها را نمی پذیرند.
۲-فشارهای اجتماعی: بعد از تاسیس نظام جمهوری اسلامی جامعه میان روحانیت و نظام سیاسی رابطه این همانی برقرار کرد و از این رو کاستی های نظام سیاسی را به بای روحانیت گذاشت طلبه هایی که کوچکترین ارتباطی با ارگانهای نظام ندارد باید سرزنش اختلاس را بجان بخرند، در مقابل گران شدن شیر باید باسخگو باشد، دائم باید متلک ها ونگاه های پر کینه برخی را پذیرا باشد از این رو برخی از طلاب برای فرار از چنین مسئله هایی تمایلی ندارند ملبس شوند البته بسیاری از مردم محبت اساسی به طلاب دارند اما هر دو جهت وجود دارد.
۳-برخی از طلاب مسائل اخلاقی را بمیان میاورند و خود را لایق بوشیدن لباس روحانیت نمیدانند که البته شاید تعداد افرادی که این مساله را مطرح می کنند کم باشد.
۴-تبلیغ بدون لباس موثر است: برخی از طلاب معتقدند جایگاه لباس روحانیت متزلزل شده است و مردم از افراد ملبس حرف شنوی ندارند از این رو معتقدند فردی گه فاقد لباس روحانیت است تاثیر بیشتری دارد آقای رحیم بور ازغدی و ... را بعنوان مثال مطرح می کنند.
۵-لباس روحانیت مخصوص مبلغین است: برخی از طلاب معتقدند اساسا برای این به حوزه آمده اند تا با اسلام آشنا شوند و غرض آنها تبلیغ نبوده است از این رو به بوشش لباس از این منظر می نگرند.
به هر ترتیب لباس روحانیت نماد طلبگی است اما عدم تمایل برخی از طلاب به ملبس شدن جای نگرانی دارد.
منبع: وبلاگ نامه های حوزوی
