29-دي-1393, 19:59
(آخرین تغییر در ارسال: 29-دي-1393, 20:04 توسط منتظرالقائم.)
در بعضی کتب صوفیه وبه اصطلاح عرفانی مانند عوارف المعارف چنین دیدگاهی مطرح شده است که در ازدواج شهوت که امری حیوانی است بَاید به محبت تبدیل شود و این کمال ازدواج است.به نظر میرسد این فکر مَحملی برای توجیه نگاههای شهوت آمیز از آب در آید.
حس زیبا دوستی فطری است اما امروزه برای خوشایند و زیبا بودن لباس و چهره از جذابیتهای جنسی و اندام استفاده میشود و اینجا نیز مغلطه ای در عمل بین هنر و شهوت وجود دارد َ
هر محبت و علاقه همچنین هر حس زیبادوستی و خوشایند بودن که ریشه در تمایل جنسی دارد شهوت است و نظر با شهوت حراماست حتی به همجنس. در فرض شک در صدق شهوت نیز جای برائت نیست چون خوف از وقوع در حرام که همان نگاه با شهوت است وجود دارد و نظر مشهور فقها آن است که ريبه مختص به خوف از زنا نیست بلکه آن را خوف از وقوع در «حرام» مىدانند.
در روایاتی نیز از خیره شدن به صورت اشخاص نهی شده است مطلقا حتی همجنس.
حس زیبا دوستی فطری است اما امروزه برای خوشایند و زیبا بودن لباس و چهره از جذابیتهای جنسی و اندام استفاده میشود و اینجا نیز مغلطه ای در عمل بین هنر و شهوت وجود دارد َ
هر محبت و علاقه همچنین هر حس زیبادوستی و خوشایند بودن که ریشه در تمایل جنسی دارد شهوت است و نظر با شهوت حراماست حتی به همجنس. در فرض شک در صدق شهوت نیز جای برائت نیست چون خوف از وقوع در حرام که همان نگاه با شهوت است وجود دارد و نظر مشهور فقها آن است که ريبه مختص به خوف از زنا نیست بلکه آن را خوف از وقوع در «حرام» مىدانند.
در روایاتی نیز از خیره شدن به صورت اشخاص نهی شده است مطلقا حتی همجنس.