سؤال: در مواجهه با سائل چه کنیم؟

[mr.modarresi]

تکدی گری پدیده ایست که نمود فقر در سطح جامعه است و احیانا می تواند مستمسک افراد سود جو نیز باشد. شغلی بی دغدغه، بی مالیات و پرسود.

همین امر است که انسان را در هنگام مواجهه با یک سائل، دچار تزلزل و تردید می کند؛ چرا که نمی داند آن شخص واقعا محتاج است و یا دارد کاسبی می کند؟

از طرفی از باب «و أما السائل فلا تنهر» و سیره عملی معصومین علیهم السلام مبنی بر اهتمام به رد نکردن سائل و همچنین امر به تصدیق قول مسلیمین، می گوییم شاید کمک به وی مستحب باشد و از طرفی «و لا تعاونوا علی الإثم و العدوان» را جاری می بینیم بنابراین که این تکدی گری از مصادیق کسب حرام باشد، زیرا شخص در صورتی راضی به صدقه دادن است که سائل واقعا فقیر باشد و الا رضایت به متهب هبه اش ندارد.

خصوصا این تردد و تزلزل در مواردی که اشاراتی بر کذب سائل دیده می شود، بیشتر می گردد. مثلا شخصی که بوی سیگار بدهد یا لباس نسبتا مناسبی داشته باشد یا علنی و بدون شرم از قبح سوال، درخواست کمک دارد و ...

در این موارد وظیفه چیست؟ آیا باید به قدر ناچیز وی را کمک کرد تا هم رد سائل نشده باشد و هم اعانه بر باطل نگردد و یا اینکه کمک حتی به قدر کم سبب اصرار شخص بر کار باطلش می شود و لذا همین مقدار را هم باید ترک کرد.