6-اسفند-1394, 10:22
مطلبی از استاد سید جواد شبیری در جلسه 13 سال 88-89 که به نظر در این زمینه مفید است: یک اصل مسلم شیعی، مرجعیت اهل بیت علیهم السلام در تفسیر کتاب خداست حجیت ظواهر کتاب مشروط به این است که در احادیث واصل به ما از اهل بیت حدیث معتبری بر خلاف آن وجود نداشته باشد در قبال این اصل دو مسلک افراط و تفریط دیده می شود برخی از مفسران در عمل به گونه ای رفتار می کنند که کانّه مرجعیت اهل بیت را در تفسیر نپذیرفته اند لذا اگر در قبال معنایی که برای آیات، خود فهمیده اند روایتی ببینند روایت را عملا رد می کنند از سوی دیگر برخی از اخباری مسلکان و نیز برخی از قائلان به مکتب تفکیک به راحتی هر روایتی را در تفسیر می پذیرند و جندان در سند حدیث دقت نمی کنند و در مواردی هم که روایت مخالف نص عرفی کتاب می باشد روایت را مقدم می دارند در حالی که پس از اعتبار سند حدیث باید عدم مخالفت حدیث با نص عرفی کتاب را هم در نظر داشت بله روایت معتبر مخالف کتاب خود می تواند قرینه بر تصرف در کتاب خدا باشد بنابراین اگر خبری مخالف نص کتاب که عرف قرینیت حدیث را برای کتاب صحیح ندانند وجود داشته باشد کشف از عدم صدور آن می گردد یا اطمینان به عدم اراده ظاهر آن حاصل می گردد.
