8-تير-1395, 03:09
(19-فروردين-1395, 09:09)فطرس نوشته: 1- قطع به حکم الهی مطلقا حجت است ؛ چه قطع قطاع (یعنی کسی که غالبا از راهی قطع پیدا می کند که شایسته نیست از آن راه ــ مثل خبر یک بچه ــ قطع پیدا شود) و چه غیر قطاع.
2- و همچنین فرقی نیست که قطع در مورد موضوعات باشد ــکالقطع بأن هذا المایع خمر ــ و چه در مورد احکام باشد ــ کالقطع بأن الخمر حرامــ.
3-و کذا فرقی نیست بین این که قطع از راه ادله نقلیه ـ کتاب و سنت ــ حاصل شود یا از راه ادله عقلیه.
4-دلیل: در همه این موارد عقل حکم می کند به تنجزوتعذر:
اما حکم عقل به تنجز: مثلا اگر شخصی قطع پیدا کند به وجوب یک فعل و در واقع هم واجب بوده باشد؛ و مخالفت کند عفلاء او را عاصی می شمارند و مستحق عقاب می دانند و او نمی تواند بگوید قطع من از راه عقل یا به سبب شنیدن از بچه ای بوده است.
5- اما حکم به تعذیر: اگر قطع پیدا کند به عدم وجوب فعلی و آن را ترک کند و در واقع واجب بوده باشد او در نظر عثلاء معذور است و مولی نمی تواند اور امواخذه کند که تو که از راه عقل یا خبر صبيّ قطع پیدا کردی چرا به قطع خود عمل کردی؟
6- به اخباریین نسبت داده شده است که قطع حاصل از راه عقل را معتبر نمی دانند ولی این نسبت صحیح نیست ؛ بلکه ایشان یا قانون ملازمه را منکرند و می گویند چنین نیست که کل ما حکم به العقل حکم به الشرع، و یا می گویند ادله عقلیه در مسائل غیر ضروری (مسائل نظری) قطع نمی آورد بلکه ظن می آورد و ظن حجت نیست.( و آحیانا اگر قطع آورد اعتبار آن را منکر نیستند).
اینکه نوشتید " قطع به حکم الهی مطلقا حجت است" به چه دلیل؟ یعنی شارع نمیتونه جلوی حجیت قطع رو بگیره!! در حالی که میبینیم در مواردی این کار رو کرده و مثلا قطع از راههای غیرعادی رو حجت ندونسته. شاید بگید اونا قطع موضوعی هستند. جوابش اینه که تقسیم قطع به طریقی و موضوعی اتفاقا بعد از اینکه رفتار شارع رو نسبت به اون دیدیم شکل گرفته یعنی روی پیشونی قطع ننوشته بود طریقی یا موضوعی چون دیدیم بعضی جاها شارع تصرف کرده گفتیم اینجا موضوعیه. در حالی که به نظر میرسه حجیت قطع ذاتی نیست و شارع بنا به مصالح میتونه جلوی اون رو بگیره همون طور که بعضی جاها این کار رو انجام داده.
