15-اسفند-1391, 22:59
به نظر بنده زمانی می توان از ترک استفصال،شمول را فهمید که احتمال علم امام به وجه عمل سائل منتفی باشد. به عبارت دیگر علت ترک استفصال از سوی امام لزوما اطلاق و شمول حکم نیست بلکه می تواند علم امام به وجه عمل سائل باشد (که در این حال آنچه بر امام واجب است بیان حکم وجه مورد ابتلاءسائل است نه بیان حکم همه وجوه)
پس مادامی که این احتمال موجود باشد در مقام بیان بودن -که از مقدمات حکمت است- احراز نمی گردد.فتامل!
به نظر شما آیا این اشکال وارد است ودر این صورت آیا موردی برای این نوع از اطلاق باقی می ماند؟
پس مادامی که این احتمال موجود باشد در مقام بیان بودن -که از مقدمات حکمت است- احراز نمی گردد.فتامل!
به نظر شما آیا این اشکال وارد است ودر این صورت آیا موردی برای این نوع از اطلاق باقی می ماند؟
