11-فروردين-1397, 11:20
به نظر می رسد،این که فراغ یک اماره عقلاییه باشد نیازمند اینست که در لسان دلیل ارجاع داده شده باشد به همان ارتکاز و حتی این که یک قاعده ای در میان عقلاء باشد و شرع هم آن قاعده را بگوید به تنهایی دلیل بر این نیست که برای فهم این قاعده باید به ارتکازات عقلایی مراجعه کرد.
بعنوان مثال اگر لسان دلیل قاعده فراغ این گونه بود:
آیا نسبت به اعمالی که قبلا انجام دادی و از آن فارغ شدی دوباره قصد تکرار و بازگشت داری و آیا چنین شکی سزاوار است؟
این لسان استفهامی در واقع مکلف را متوجه همان امر مرتکز میکند .
و من هنا یظهر در مورد قاعده فراغ ادله ما را به ارتکازمان ارجاع نمی دهند و در نتیجه فهم ما از دلیل تابع ارتکازمان نخواهد بود .
مرحله دیگر بحث انصراف است که بحثی جداگانه میطلبد.
بعنوان مثال اگر لسان دلیل قاعده فراغ این گونه بود:
آیا نسبت به اعمالی که قبلا انجام دادی و از آن فارغ شدی دوباره قصد تکرار و بازگشت داری و آیا چنین شکی سزاوار است؟
این لسان استفهامی در واقع مکلف را متوجه همان امر مرتکز میکند .
و من هنا یظهر در مورد قاعده فراغ ادله ما را به ارتکازمان ارجاع نمی دهند و در نتیجه فهم ما از دلیل تابع ارتکازمان نخواهد بود .
مرحله دیگر بحث انصراف است که بحثی جداگانه میطلبد.
