28-بهمن-1396, 23:44
احسنت روایت جالب توجهیست.
به نظر می رسه این تعبیر عرفی باشه. زمانی که کار ناشایستی متعارف باشه صرف عدم آن یک فضیلت محسوب میشه. مثلا شما به کسی که مدام آزارتان می دهد و زمانی قصد کمک به شما را اظهار کند می گویید: همینکه اذیتم نکنی بهترین کمک است. به قول معروف:«مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان»
در این روایت هم می توان گفت با توجه به این که متعارف اینست که ارحام با یکدیگر رفتار مناسبی نداشته و هر یک به نحوی به دیگری آزار می رساند همین خود داری از آزار رساندن اولین فردیست که با آن صله رحم محقق می شود. والبته این منافات با این ندارد که از جای دیگر دانسته باشیم که مراتب دیگر صله رحم هم در فرض تحقق شرایط واجب باشند.
به نظر می رسه این تعبیر عرفی باشه. زمانی که کار ناشایستی متعارف باشه صرف عدم آن یک فضیلت محسوب میشه. مثلا شما به کسی که مدام آزارتان می دهد و زمانی قصد کمک به شما را اظهار کند می گویید: همینکه اذیتم نکنی بهترین کمک است. به قول معروف:«مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان»
در این روایت هم می توان گفت با توجه به این که متعارف اینست که ارحام با یکدیگر رفتار مناسبی نداشته و هر یک به نحوی به دیگری آزار می رساند همین خود داری از آزار رساندن اولین فردیست که با آن صله رحم محقق می شود. والبته این منافات با این ندارد که از جای دیگر دانسته باشیم که مراتب دیگر صله رحم هم در فرض تحقق شرایط واجب باشند.
