اشکال: رابطه سیره و دلیل لفظی

[سید محسن حائری]

اطلاق دلیل کاشف از این است که ملاک مد نظر شارع امری غیر ملاک عقلاست و فرض هم این است که در مقدار زائد سیره ساکت است نه اینکه خلاف حکم شارع حکمی داشته باشد البته مساله اختلافی است استاد شوپایی نقل کردند مرحوم آقای خویی تمسک به اطلاق در چنین فضایی را درست نمی دانند خلافا لمرحوم اقای تبریزی و آقای سیستانی

اگر حکم مولوی مولا اطلاق ثبوتی داشته باشد، فرمایش شما درست است. اطلاق حکم مولی کاشف از این است که ملاک حکمش با ملاک حکم عقلا متفاوت است.
به طور کلی هر حکمی از شارع که تفاوت (ولو در اطلاق و تقیید) با سیره عقلا داشته باشد، کاشف از تغایر ملاکین خواهد بود.

اما در ما نحن فیه، اصل اطلاق ثبوتی محل بحث است. سؤال این است که در ظرف وجود سیره‌ی اضیق از دلیل، آیا می‌توان پذیرفت که اطلاق دلیل (عدم ذکر قید در خطاب) کماکان کاشف از اطلاق ثبوتی (عدم وجود قید در حکم) است؟