چند سوال در لاحرج

[فقیه]

نکته دیگر در اصل ادعای اقای صدر که "در امتنانیت لازم
نیست که خلاف امتنان بر دیگران لازم نیاید بلکه تنها برای خود اشخاص
امتنانی باشد کافی است" این را هم من کامل متوجه نمیشوم
اگر مولایی به برده های خود بگوید "من بر شما منت میگذارم و
از این پس لازم نیست آشپزی کنید" بقیه برده هایی که تابه حال
غذا نمی پختند ولی احتمال داشت غذا بر عهده انها بیفتد چه میگویند؟
میگویند "الحمدلله" ویا میگویند این چه منتی شد؟ خب این که به ضرر ماست،
یعنی اگر زید نپزد که خود ما باید غذا بپزیم، کار ما سخت تر شد. حداقل نگو
"منت گذاشتی" بگو یک قانونی گذاشتی که باید اطاعت کنیم.
پ.ن : در این مثال عبدهای دیگر حق عقلائی ندارند، که بگوییم ضرر کرده اند،
بلکه فقط غذا به دوش انها افتاد.

بلکه اگر ما بگوئیم که فقط در حق این شخص باید امتنانی باشد، معنایش این
است که اگر شخصی بذر او در حال تلف بود وان را در زمین مردم کاشت، وفرض
این باشد که مالک زمین ضرر هم نمیکند چون اجاره زمینش را میگیرد در اینجا
بگوئیم میتواند بذرش را در انجا بکارد و نگه دارد.