ثمرات بحث از اصول محرزه و غیر محرزه

[مهدی خسروبیگی]

حجیت استصحاب یک امر اعتباری است و باید ببینیم که شارع در این اعتبار چه کار کرده است. خود اصولیون میگویند در استصحاب هر چند ناظر به واقع هست ولی شارع ان را لحاظ نکرده است. حال سوال این است که برائت که اصلا ناظر به واقع نیست و استصحاب که ناظر با واقع هست ولی شارع ان را لحاظ نکرده است چه فرقی دارد. ظاهرا از این جهت فرقی ندارند لذا محرزه بودن و نبودن فایده ندارد. بله استصحاب مقدم میشود ولی نه به خاطر محرزه بودن بلکه به خاطر لحاظ حالت سابقه است.

علت تقدم استصحاب بر برائت این نیست که حالت سابقه درآن لحاظ می شود بلکه به این دلیل است که موضع برائت را بر می دارد ولذا قرعه هم که در آن سابقه لحاظ نمی شود بر برائت مقدم است هکذا اصول دیگر. همه در این مشترکند که موضوع اصل برائت را بر میدارند