جدایی تخلف از جرم وتاثیر آن دراصول!

[مَنْ راسُ مٰالِه الرّجاء]

سلام بین استحقاق ملامت با استحقاق عقوبت میتوان فرق قایل شد،کارمندی که علی رغم الزامی بودن حضور به موقع در محل کار دیر به اداره میرود مستحق ملامت است و صرفا اگر برای تاخیر حضور سر کار جریمه ای چون کسر از حقوق یا اخراج منظور شده باشد مستحق عقوبت خواهد بود و این چیزی جز تفکیک بین دو مقوله تخلف از قانون و جرم نیست.ان قیل:مراد از احکام الزامی،همان جرم انگاریِ تخلف از قوانین مجعوله شارع است پس متخلف از احکام الزامی مجرم است و مستحق عقاب فیقال:در لسان آیات و روایات صرفا برای برخی از محرّمات،مجازات تعریف شده و برخی از علماء در تفکیک معاصی کبیره از صغیره همین بود و نبود وعیدها را ملاک قرار داده اند؛به عبارت دیگر برای همه تخلف ها جرم انگاری(به معنای داشتن وعید بر عقوبت)نشده است اللهم ان یقال خطابات مطلقه ای که به تقوا دعوت میکند و مطلق مخالفت با اوامر الزامی را ذیل عناوین معصیت یا فسق و فجور یا ظلم مورد سرزنش الهی قرار داده کاشف از این است که مطلق تخلف از اوامر الهی جرم است.ولکن الانصاف کثیری از آیات و روایات آمره به تقوا و ناهیه از معاصی لسان تقنینی جرم انگاری جزایی ندارند و با اقتران به ذکر نعمت ها و اوصاف جلال و جمال الهی،بندگان را متوجه عظمت مولا و بزرگی حق طاعت او میکنند و این بیان هم مبتلی به اشکال سابق در تفکیک بین تخلف و جرم هست.