فقه الکرونا

[سید رضا حسنی]

در مورد محول اول که لزوم اقدامات لازم برای پیشگیری از این بیماری است می توان به أدله ی لاضرر استناد کرد. در صورتی که لا ضرر با طبق معنایی که حضرت امام رحمه الله می کنند به معنای نهی بگیریم به راحتی می تواند شامل مقام شود. اگر هم به معنای مرحوم آخوند بگیریم که حکم ضرری را نفی کرده بودند باز می توان به این روایت استدلال کرد و مانع از این استدلال نیست.

ناگفته نماند که یکی از عوامل پیشگیری به این بیماری که اقدام نسبت به آن لازم است، عدم حضور در مکان هایی که احتمال می رود افراد مبتلا در آن جا حضور داشته باشند می باشد. همچنین عدم ارتباط با کسانی که مشکوک به کرونا هستند. گفتنی است که یکی از بیماری هایی که در زمان معصومین علیهم السلام واگیر دار بوده است بیماری جذام بوده است. در مورد لزوم اقدامات برای پیشگیری از مبتلا شدن به اینگونه بیماری ها به روایت ذیل توجه کنید:
«فر من المجذوم فرارك من الاسد» من لا یحضر، ج 4 ص 357.
حدیث دیگری از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است:
در حالی با جذامی سخن بگو که میان تو و او به اندازه ی یک یا دو نیزه فاصله باشد. کنزالعمال ج 10 ص 54.