نظرات رزمنده مدافع حرم حجت الاسلام و المسلمین محمد مهدی فاطمی صدر مدیر مدرسه شیعی وتر در مورد استفاده از زیارت حرم مطهر و نظرات پزشکان در مورد ویروس کرونا
![[عکس: 17_Copy.jpg]](http://s6.picofile.com/file/8389483892/17_Copy.jpg)
![[عکس: 18_Copy.jpg]](http://s7.picofile.com/file/8389483900/18_Copy.jpg)
![[عکس: 19_Copy.jpg]](http://s6.picofile.com/file/8389483934/19_Copy.jpg)
![[عکس: 20_Copy.jpg]](http://s7.picofile.com/file/8389483942/20_Copy.jpg)
منبع توییتر مدرسه شیعی وتر
https://twitter.com/vvatr_ir
+++++++++++++++++++
"پسر آیت الله هاشمی شاهرودی: کارشناسان طب اسلامی بیماری پدرم را از کنترل خارج کردند"
![[عکس: 4379189.jpg]](https://media.hamshahrionline.ir/d/2019/12/29/4/4379189.jpg)
سید علا هاشمی شاهرودی فرزند مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی در مصاحبه با خبرگزاری حوزه گفته است: بعد از عمل جراحی اول ایشان، دکترهای سنتی و اسلامی ایشان از عمل به توصیه‌های پزشکی نوین منصرف کردند و ایشان هم به توصیه‌های پزشکان سنتی و اسلامی اعتماد کرد و این امر منجر به ایجاد فاصله بین درمان و از کنترل خارج‌شدن بیماری شد.
وی در این مصاحبه بیان می‌کند که حتی رهبری در عیادت از آیت الله شاهرودی پس از عمل جراحی، به ایشان توصیه می‌کند که به حرف دکترها گوش کند ولی به روایت فرزند، ایشان بعدها این توصیه را گوش نکرد. او می‌گوید کارشناسان «طب اسلامی» رای پدرش را زدند و او را مردد کردند.
https://hawzahnews.com/news/877183
++++++++++
اخبار سید نعمت الله جزائری از طاعون فراگیر سال 1102 هجری و احکام آن
از آثار منحصر به فرد در میان آثار علمای شیعه، کتاب مسکن الشجون فی حکم الفرار من الطاعون، از سید نعمت الله جزائری (م 1112) شاگرد علامه مجلسی است. او در این کتاب، از طاعونی که در سال 1102 در مناطقی از استانبول تا عراق و جنوب ایران را فرا گرفت سخن گفته است. وی این کتاب را یک سال پس از طاعون یعنی 1103 در شهر شوشتر نوشته است.
جزائری کتاب یاد شده را در پنج باب نوشته است: باب اول درباره مرگ و عجايب آن؛ باب دوم درباره اسباب طاعون؛ باب سوم درباره حكم فقهى فرار از آن؛ باب چهارم درباره اجل؛ و باب پنجم درباره وظيفه علما و حكام در قبال اين گونه بلايا. در این کتاب اطلاعات پراکنده خوبی از دوره صفوی هست که همه اینها را سابقا در مقاله ای بر اساس نسخه شماره 3442 مرعشی نوشته ام.
جزائری می گوید: در سال 1102 طاعون در بلاد روم، يعنى در استانبول و شامات شايع شد. طاعون از آن‌جا به بغداد و مشاهد معظمه رفته و ساكنان فرات را نيز فرا گرفت؛ پس از آن به بصره و از آن‌جا به هويزه و دورق رسيد. اين طاعون، بويژه سبب شد تا در هويزه و دورق تعداد زيادى از علما و صلحا و زهاد و عبّاد تلف شده و مدارس و مساجد خالى شود. المقامات (نسخه 3496 مرعشى) برگ 322).
در آن زمان، عِلْم و دانش، نوحه‌گر آنان شد و نماز بر فقدانشان گريست. سيد نعمت‌اللّه آن سال را «عام الحزن» مى‌نامد، مانند همان نامى كه رسول خدا(ص)ه براى سال وفات ابوطالب و خديجه برگزيد. نيز آن را سال تناثر النجوم مى‌نامد، نام سال 329 كه مرحوم كلينى و جماعت ديگرى از علما، در آن درگذشتند.
جزائری درباره اسباب شيوع طاعون، مطالبى را بيان مى‌كند. به عقيده وى يكى از آن‌ها، لطافت هواست كه زود متعفن مى‌شود، نظير شام. گرچه فسق و فجور نيز سبب ديگرى است و البته همين كه در شام، قبور بنى‌اميه وجود دارد، براى شيوع طاعون كافى است. وى شيوع طاعون در بغداد را نيز به سبب وجود برخى از قبور در آن‌جا دانسته است.
وی می گوید: در اين سال، وبا و طاعون در جزاير ميان بصره و بغداد نيز شايع بوده است؛ اما جزائر طرف هويزه، که همگی شیعه علی بن ابی طالب هستند، هيچگاه محل وبا و طاعون نبوده است. در بصره نيز طاعون آمد و از نظر سيد نعمت‌اللّه، اين امر عجيبى نيست؛ چرا كه پيش از آن نيز سابقه داشته است. جزائری می گوید ما از بیست سال پیش به این طرف شاهد خرابی بصره بوده ایم و امسال نيز آن‌جا را طاعون فرا گرفته است.
درباره هويزه می گوید تاكنون نشنيده است كه قبل از اين طاعون در هويزه آمده باشد، اما اين بار از طريق بصره در اين ديار نيز شايع شده، چرا كه برخى از بيماران به آن‌جا آمده‌اند.
سيّد جزايرى در باره وظايف حُكام و علما در قبال نزول اين گونه بلايا مى‌گويد: اين وظيفه علماست تا با اولين وجود علايم بيمارى وبا و طاعون، مردم را هشيار سازند. در مرحله نخست، مردم را توبه و استغفار دهند و بعد از آن، آنان را از ارتكاب معاصى دور كرده، به دادن صدقه و سه روز روزه گرفتن ترغيب كنند. همچنين مردم را اعم از پيرزن و پيرمرد و اطفال و نيز حيوانات را به خارج شهر در محل شريفى ببرند تا به گريه و زارى و دعا بپردازند. همراه اينان، بايد اغنيا و اشراف و امراء نيز باشند؛ چرا كه خداوند سر آن دارد تا جبّاران را در برابر خود متواضع و خاضع ببيند.
جزائری می افزاید: وظيفه علما است تا مردم را به نقاط مرتفع ببرند وآب را از سرچشمه مصرف كنند. اگر در جمع شدن آن‌ها ضررى وجود دارد، بايد متفرق شوند.
وی در نهایت تأکید می کند: علماى ما متفقند كه در اين موارد، مردم حق فرار دارند و كسى نبايد آن‌ها را به دليل فرارشان متهم به گناه نموده، مانع از رفتنشان شود.
دو پاراگراف اخیر وی، نکات بسیار مهم و اساسی هستند.
https://t.me/jafarian1964/12299
منبع توییتر مدرسه شیعی وتر
https://twitter.com/vvatr_ir
+++++++++++++++++++
"پسر آیت الله هاشمی شاهرودی: کارشناسان طب اسلامی بیماری پدرم را از کنترل خارج کردند"
سید علا هاشمی شاهرودی فرزند مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی در مصاحبه با خبرگزاری حوزه گفته است: بعد از عمل جراحی اول ایشان، دکترهای سنتی و اسلامی ایشان از عمل به توصیه‌های پزشکی نوین منصرف کردند و ایشان هم به توصیه‌های پزشکان سنتی و اسلامی اعتماد کرد و این امر منجر به ایجاد فاصله بین درمان و از کنترل خارج‌شدن بیماری شد.
وی در این مصاحبه بیان می‌کند که حتی رهبری در عیادت از آیت الله شاهرودی پس از عمل جراحی، به ایشان توصیه می‌کند که به حرف دکترها گوش کند ولی به روایت فرزند، ایشان بعدها این توصیه را گوش نکرد. او می‌گوید کارشناسان «طب اسلامی» رای پدرش را زدند و او را مردد کردند.
https://hawzahnews.com/news/877183
++++++++++
اخبار سید نعمت الله جزائری از طاعون فراگیر سال 1102 هجری و احکام آن
از آثار منحصر به فرد در میان آثار علمای شیعه، کتاب مسکن الشجون فی حکم الفرار من الطاعون، از سید نعمت الله جزائری (م 1112) شاگرد علامه مجلسی است. او در این کتاب، از طاعونی که در سال 1102 در مناطقی از استانبول تا عراق و جنوب ایران را فرا گرفت سخن گفته است. وی این کتاب را یک سال پس از طاعون یعنی 1103 در شهر شوشتر نوشته است.
جزائری کتاب یاد شده را در پنج باب نوشته است: باب اول درباره مرگ و عجايب آن؛ باب دوم درباره اسباب طاعون؛ باب سوم درباره حكم فقهى فرار از آن؛ باب چهارم درباره اجل؛ و باب پنجم درباره وظيفه علما و حكام در قبال اين گونه بلايا. در این کتاب اطلاعات پراکنده خوبی از دوره صفوی هست که همه اینها را سابقا در مقاله ای بر اساس نسخه شماره 3442 مرعشی نوشته ام.
جزائری می گوید: در سال 1102 طاعون در بلاد روم، يعنى در استانبول و شامات شايع شد. طاعون از آن‌جا به بغداد و مشاهد معظمه رفته و ساكنان فرات را نيز فرا گرفت؛ پس از آن به بصره و از آن‌جا به هويزه و دورق رسيد. اين طاعون، بويژه سبب شد تا در هويزه و دورق تعداد زيادى از علما و صلحا و زهاد و عبّاد تلف شده و مدارس و مساجد خالى شود. المقامات (نسخه 3496 مرعشى) برگ 322).
در آن زمان، عِلْم و دانش، نوحه‌گر آنان شد و نماز بر فقدانشان گريست. سيد نعمت‌اللّه آن سال را «عام الحزن» مى‌نامد، مانند همان نامى كه رسول خدا(ص)ه براى سال وفات ابوطالب و خديجه برگزيد. نيز آن را سال تناثر النجوم مى‌نامد، نام سال 329 كه مرحوم كلينى و جماعت ديگرى از علما، در آن درگذشتند.
جزائری درباره اسباب شيوع طاعون، مطالبى را بيان مى‌كند. به عقيده وى يكى از آن‌ها، لطافت هواست كه زود متعفن مى‌شود، نظير شام. گرچه فسق و فجور نيز سبب ديگرى است و البته همين كه در شام، قبور بنى‌اميه وجود دارد، براى شيوع طاعون كافى است. وى شيوع طاعون در بغداد را نيز به سبب وجود برخى از قبور در آن‌جا دانسته است.
وی می گوید: در اين سال، وبا و طاعون در جزاير ميان بصره و بغداد نيز شايع بوده است؛ اما جزائر طرف هويزه، که همگی شیعه علی بن ابی طالب هستند، هيچگاه محل وبا و طاعون نبوده است. در بصره نيز طاعون آمد و از نظر سيد نعمت‌اللّه، اين امر عجيبى نيست؛ چرا كه پيش از آن نيز سابقه داشته است. جزائری می گوید ما از بیست سال پیش به این طرف شاهد خرابی بصره بوده ایم و امسال نيز آن‌جا را طاعون فرا گرفته است.
درباره هويزه می گوید تاكنون نشنيده است كه قبل از اين طاعون در هويزه آمده باشد، اما اين بار از طريق بصره در اين ديار نيز شايع شده، چرا كه برخى از بيماران به آن‌جا آمده‌اند.
سيّد جزايرى در باره وظايف حُكام و علما در قبال نزول اين گونه بلايا مى‌گويد: اين وظيفه علماست تا با اولين وجود علايم بيمارى وبا و طاعون، مردم را هشيار سازند. در مرحله نخست، مردم را توبه و استغفار دهند و بعد از آن، آنان را از ارتكاب معاصى دور كرده، به دادن صدقه و سه روز روزه گرفتن ترغيب كنند. همچنين مردم را اعم از پيرزن و پيرمرد و اطفال و نيز حيوانات را به خارج شهر در محل شريفى ببرند تا به گريه و زارى و دعا بپردازند. همراه اينان، بايد اغنيا و اشراف و امراء نيز باشند؛ چرا كه خداوند سر آن دارد تا جبّاران را در برابر خود متواضع و خاضع ببيند.
جزائری می افزاید: وظيفه علما است تا مردم را به نقاط مرتفع ببرند وآب را از سرچشمه مصرف كنند. اگر در جمع شدن آن‌ها ضررى وجود دارد، بايد متفرق شوند.
وی در نهایت تأکید می کند: علماى ما متفقند كه در اين موارد، مردم حق فرار دارند و كسى نبايد آن‌ها را به دليل فرارشان متهم به گناه نموده، مانع از رفتنشان شود.
دو پاراگراف اخیر وی، نکات بسیار مهم و اساسی هستند.
https://t.me/jafarian1964/12299
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
