15-اسفند-1398, 12:14
اغراض شارع ولو به حد دستورات نرسند موضوع حب و بغض هستند و شهید صدر قایلند به این که فعلیت حکم و حقیقت حکم فعلی، همان حب و بغض است و حتی پس از تحقق متعلق نیز ، فعلیت حکم به تبع فعلیت حب و بغض باقیست و تنها فاعلیت حکم است که از بین رفته است.
با این بیان چگونه می توان گفت شهید صدر اغراض را واجب التبعیه نمی داند؟
با این بیان چگونه می توان گفت شهید صدر اغراض را واجب التبعیه نمی داند؟