منشا طرح بحث جابریت و کاسریت عمل اصحاب

[سید رضا حسنی]

ضمن عرض سلام و ادب خدمت سید بزرگوار
جواب سوال اول شما این است که سید مرتضی در مواردی که خبر واحدی را قبول کرده است تعبیر به تلقی قبول کرده است و تلقی به قبول نزد مرحوم سید بن مرتضی به معنای اجماع اصحاب است و بحث ما در مورد شهرت فتوایی است. فرق است بین تلقی به قبول و شهرت فتوایی.
جواب سوال دوم شما این است که شما کلمه وثوق را مطرح کرده اید و بحث شهرت وثوق اور نیست بلکه ظن اور است لذا در اصول آن را در مباحث ظنون مطرح میکنند و میگویند ایا شهرت فتوایی از جمله ظنون خاصه هست یا نیست. اگر وثوق اور بود که یک نوع یقین عرفی است و از جمله ظنون نیست. لذا میتوان گفت مراد انها عمل اصحابی که وثوق اور باشد این شهرت فتوایی نیست.
جواب سوال سوم شما این است که شاید عمل بعضی از قدما به خاطر عدم کاسریت اعراض اصحاب نبوده است بلکه بخاطر قرینه ای بوده است. 
نتیجه: کلام استاد ما با توجه به تتبع شما صحیح است و اشکالات شما وارد نیست

با تشکر از شما دوست عزیز
جواب اولتان را برفرض در مورد سید مرتضی قبول کنیم، در مورد ابن ادریس صادق نیست چرا که ایشان شهرت را جابر می داند و می دانیم که ابن ادریس خیلی قبل از مرحوم علامه بوده است و یک مثال هم برای نقض فرمایش حضرت استاد کافی است. 
جواب دومتان هم با عرض معذرت تمام نیست؛ چه اینکه شما بحث شهرت را در کتب اصولی ملاحظه فرمودید که در بحث ظنون بحث شده است و گمان برده اید که مرحوم شیخ صدوق نیز همین گونه انگاشته است. در حالی که شهرت فتوایی قدماء بر یک مطلب برای قدمایی مانند شیخ صدوق گاهی موجب  وثوق می شده است (نه صرفا ظن) و با آن شهرت وثوق به خببر پیدا می کردند و ضعف سندی روایت را توجه نمی کردند.
در آخر از نتیجه گیری صریح شما متشکرم.