1-آبان-1399, 20:57
استاد شبیری در جلسه20 مورخ13 مهر 99 بحثی را مطرح نمودند :
درجاییکه مالک با تصرف در ملکش باعث اضرار به غیر است این بحث مطرح است که اگر چنانچه قایل باشیم منع مالک از تصرف در مالش ضرر بر اوست این بحث میشود مصداق تزاحم ضررین.
شهید صدر در این بحث ضابطه ای را بیان میکند به اینکه اگر عقلا در تصرف مالک حقی برای او قایل باشند منع از تصرف میشود مصداق ضرر مالک و ضررین تزاحم میکند و لکن اگر عقلا چنین حقی قایل نباشند ضرر تنها در یک طرف بوده و تزاحم نمیشود.
استاد در تکمیل این بیان به حدیث سمره اشاره کردند که سمره به استناد مالکیتش نسبت به نخله میگفت من استیذان نمیکنم ولی نبی اکرم صلوات الله علیه و آله حق را به انصاری دادند و اساسا عقلا برای مالک حق تصرفی به این گسنردگی قایل نیستند تا با منعش ضرری به وی وارد شود و به عبارتی لاضرر میگوید این نحو تصرفات مالک ولو اقتضاءا حق مالک است ولی این حق بالفعل نمیشود لذا به بیان حقیر بالفعل مالک ضرری نمیکند و مصداق تزاحم ضررین نمیشود.
درجاییکه مالک با تصرف در ملکش باعث اضرار به غیر است این بحث مطرح است که اگر چنانچه قایل باشیم منع مالک از تصرف در مالش ضرر بر اوست این بحث میشود مصداق تزاحم ضررین.
شهید صدر در این بحث ضابطه ای را بیان میکند به اینکه اگر عقلا در تصرف مالک حقی برای او قایل باشند منع از تصرف میشود مصداق ضرر مالک و ضررین تزاحم میکند و لکن اگر عقلا چنین حقی قایل نباشند ضرر تنها در یک طرف بوده و تزاحم نمیشود.
استاد در تکمیل این بیان به حدیث سمره اشاره کردند که سمره به استناد مالکیتش نسبت به نخله میگفت من استیذان نمیکنم ولی نبی اکرم صلوات الله علیه و آله حق را به انصاری دادند و اساسا عقلا برای مالک حق تصرفی به این گسنردگی قایل نیستند تا با منعش ضرری به وی وارد شود و به عبارتی لاضرر میگوید این نحو تصرفات مالک ولو اقتضاءا حق مالک است ولی این حق بالفعل نمیشود لذا به بیان حقیر بالفعل مالک ضرری نمیکند و مصداق تزاحم ضررین نمیشود.