6-آذر-1392, 11:08
با عرض سلام و ادب محضر همه ی دوستان گرامی
ضابطه مند بودن فقه و استناد آن به منابع قوی قرآن، سنت معتبر و عقل این دانش را از گزند انحراف به دور داشته است. درست است که استظهار دانش پژوه فقه از منابع نقلی راه اتصال به این منابع است اما باید دانست که استظهار نیز از ضوابط شناخته شده ای پیروی می کند و با منبهات میتوان یک استظهار را تقویت و یا رد کرد. مذاق شریعت یک برداشت کلی است که با توجه به این که شریعت برنامه ای برای بسیاری از جزئیات زندگی است نمی توان از این برداشت استقرایی حکم همه ی جزئیات را مشخص کرد. مهمتر آن که بنای استنباط و استدلال را به هم می ریزد اگر هر فقیهی بگوید من این گونه از شریعت می فهمم و دیگری بگوید من این گونه می فهمم راه برای کشف حقیقت و استنباط و استدلال بسته می شود. تأکید می کنم که استظهار نیز ضوابط دارد و گتره ای نیست.
اما اشکال در جایگزینی است که برای آن پیشنهاد میشود آیا مقاصد شریعت میتواند جایگزین مذاق باشد؟
لازم است اشاره شود که اتکای به مقاصد شریعت برای تغییر در استظهار یا حجیت عقل اشکالات متعددی دارد که مجال مستقلی می طلبد.
ضابطه مند بودن فقه و استناد آن به منابع قوی قرآن، سنت معتبر و عقل این دانش را از گزند انحراف به دور داشته است. درست است که استظهار دانش پژوه فقه از منابع نقلی راه اتصال به این منابع است اما باید دانست که استظهار نیز از ضوابط شناخته شده ای پیروی می کند و با منبهات میتوان یک استظهار را تقویت و یا رد کرد. مذاق شریعت یک برداشت کلی است که با توجه به این که شریعت برنامه ای برای بسیاری از جزئیات زندگی است نمی توان از این برداشت استقرایی حکم همه ی جزئیات را مشخص کرد. مهمتر آن که بنای استنباط و استدلال را به هم می ریزد اگر هر فقیهی بگوید من این گونه از شریعت می فهمم و دیگری بگوید من این گونه می فهمم راه برای کشف حقیقت و استنباط و استدلال بسته می شود. تأکید می کنم که استظهار نیز ضوابط دارد و گتره ای نیست.
اما اشکال در جایگزینی است که برای آن پیشنهاد میشود آیا مقاصد شریعت میتواند جایگزین مذاق باشد؟
لازم است اشاره شود که اتکای به مقاصد شریعت برای تغییر در استظهار یا حجیت عقل اشکالات متعددی دارد که مجال مستقلی می طلبد.
