29-اسفند-1399, 15:29
(آخرین تغییر در ارسال: 29-اسفند-1399, 15:36 توسط مسعود عطار منش.)
در کشف معانی الفاظ برخی اصرار دارند بر این که بین معنای اراده شده در کلام و معنای اصلی و اولیه لفظ مورد نظر ارتباط برقرار کرده و نسبت به تناسبات اولیه موجود در لفظ تحفظ می کنند ولکن این مطلب کلیت ندارد.
بعنوان مثال ممکن است استعمال یک لفظ در یک معنا در بدو امر همراه با یک سری تناسبات بوده ولی رفته فته این تناسبات به فراموشی سپرده می شود و دیگر نباید به دنبال آنها بود.
مثلا شیر آب در زبان فارسی در ابتدای امر به تناسب شباهتش به کله شیر جنگل بوده که به این نام نامیده شده لذا در کشگر فرانسه به دلیل شباهتش به خروس آن را خروس آب نامیده اند، این تناسب اولیه در زمان حاصر به فرامدشی سپرده شده و این لفظ به عنوان یک معنای مستقل تلقی می شود.
بعنوان مثال ممکن است استعمال یک لفظ در یک معنا در بدو امر همراه با یک سری تناسبات بوده ولی رفته فته این تناسبات به فراموشی سپرده می شود و دیگر نباید به دنبال آنها بود.
مثلا شیر آب در زبان فارسی در ابتدای امر به تناسب شباهتش به کله شیر جنگل بوده که به این نام نامیده شده لذا در کشگر فرانسه به دلیل شباهتش به خروس آن را خروس آب نامیده اند، این تناسب اولیه در زمان حاصر به فرامدشی سپرده شده و این لفظ به عنوان یک معنای مستقل تلقی می شود.