2-آذر-1400, 14:06
گویا مطلب فوق همان تفکیک بین حکم واقعی و حکم ظاهری، و جمع بین متعارضین به حمل یکی بر حکم ظاهری و دیگری بر حکم واقعی است که از قدیمی ترین جمع عرفی های مطرح می باشد (ن ک الکافی (اسلامیه)6، 110: قَالَ ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ اخْتَلَفَ الْحَدِيثُ فِي أَنَّ لَهَا الْمَهْرَ كَمَلًا وَ بَعْضُهُمْ قَالَ نِصْفُ الْمَهْرِ وَ إِنَّمَا مَعْنَى ذَلِكَ أَنَّ الْوَالِيَ إِنَّمَا يَحْكُمُ بِالْحُكْمِ الظَّاهِرِ إِذَا أَغْلَقَ الْبَابَ وَ أَرْخَى السِّتْرَ وَجَبَ الْمَهْرُ وَ إِنَّمَا هَذَا عَلَيْهَا إِذَا عَلِمَتْ أَنَّهُ لَمْ يَمَسَّهَا فَلَيْسَ لَهَا فِيمَا بَيْنَهَا وَ بَيْنَ اللَّهِ إِلَّا نِصْفُ الْمَهْرِ). استاد شبیری نیز این وجه جمع را فی الجمله عرفی می دانستند...
