زراره و اجتهاد

[محمود رفاهی فرد]

شاهدی دیگر که نشان می دهد نمی توان دو روایت پیش گفته را در راستای رای گرایی دانست حدیثی است که در همین باب ارث و دقیقا با یکی از دو سندی که هر یک از دو روایت مذکور با آن سند نقل شده روایت شده است (الکافی، 7، 100و 101). در این حدیث، زراره مطالبی را در نقد عامه ذکر می کند. در انتهای این حدیث آمده است:
"فَقُلْتُ لِزُرَارَةَ تَقُولُ هَذَا بِرَأْيِكَ فَقَالَ أَنَا أَقُولُ هَذَا بِرَأْيِي إِنِّي‏ إِذاً لَفَاجِرٌ أَشْهَدُ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ ص"
مشاهده می شود که زراره صریحا افتاء به رای را موجب فاجر شدن دانسته است.