3-دي-1400, 21:53
(آخرین تغییر در ارسال: 3-دي-1400, 21:55 توسط محمود رفاهی فرد.)
استاد سید محمد جواد شبیری در مواضع متعددی مطرح کرده اند که در میان متقدمین، دو سبک در تالیف کتب حدیثی وجود داشته است: صحیح نگاری و جامع نگاری.
در صحیح نگاری، تنها احادیث معتبر و مورد اعتماد نقل می شود؛ بر خلاف جامع نگاری که مولف، التزامی به ذکر خصوص احادیث معتبر ندارد.
البته جامع نگاری، منافاتی با توجه اجمالی به اعتبار روایات ندارد (چنانکه در دوره متاخر، مثلا علامه ی مجلسی در ابتدای بحار الانوار که منابع کتابشان را معرفی می کنند در مورد کتب حافظ رجب تصریح می کنند که از میان روایات کتب او، تنها روایاتی که با اصول معتبره موافق است را نقل می کنند:
«...و لا أعتمد على ما يتفرد بنقله لاشتمال كتابيه على ما يوهم الخبط و الخلط و الارتفاع و إنما أخرجنا منهما ما يوافق الأخبار المأخوذة من الأصول المعتبرة» و با توجه به شواهدی از این دست، بی پایگی این تصور که علامه ی مجلسی هر حدیثی که در دست داشته اند را در بحار آورده اند، روشن می شود)
(شاید بتوان گفت در جامع نگاری، گرچه مولف التزامی به نقل خصوص احادیث معتمد ندارد اما احادیثی که موضوع بودن آن ها برایش روشن (و یا مظنون) بوده است را متعارفا نقل نمی کند)...
در صحیح نگاری، تنها احادیث معتبر و مورد اعتماد نقل می شود؛ بر خلاف جامع نگاری که مولف، التزامی به ذکر خصوص احادیث معتبر ندارد.
البته جامع نگاری، منافاتی با توجه اجمالی به اعتبار روایات ندارد (چنانکه در دوره متاخر، مثلا علامه ی مجلسی در ابتدای بحار الانوار که منابع کتابشان را معرفی می کنند در مورد کتب حافظ رجب تصریح می کنند که از میان روایات کتب او، تنها روایاتی که با اصول معتبره موافق است را نقل می کنند:
«...و لا أعتمد على ما يتفرد بنقله لاشتمال كتابيه على ما يوهم الخبط و الخلط و الارتفاع و إنما أخرجنا منهما ما يوافق الأخبار المأخوذة من الأصول المعتبرة» و با توجه به شواهدی از این دست، بی پایگی این تصور که علامه ی مجلسی هر حدیثی که در دست داشته اند را در بحار آورده اند، روشن می شود)
(شاید بتوان گفت در جامع نگاری، گرچه مولف التزامی به نقل خصوص احادیث معتمد ندارد اما احادیثی که موضوع بودن آن ها برایش روشن (و یا مظنون) بوده است را متعارفا نقل نمی کند)...
