12-دي-1400, 13:45
محقق خویی می فرمایند هرچه در وسائل از کافی و تهذیب و استبصار و من لایحضر نقل شده و یا از سایر کتبی که به آن ها سند دارد، معتبر است؛ چون صاحب وسائل می گوید این کتاب ها به واسطه ثقات به دست ما رسیده است، اما نسخ مختلف دیگری که به کتب اربعه باشد اعتباری ندارد؛ زیرا ما سند صحیحی به این کتب نداریم.
اشکال به مرحوم خویی:
شواهد زیادی وجود دارد که صاحب وسائل با ما تفاوتی نمی کند؛ او نیز دنبال نسخه ها می گشته و نسخه شناسی می کرده است.
اتفاقا آیت الله زنجانی می فرمایند نسخه کافی که در دست صاحب وسائل بود نسخه مغلوطه ای بوده است و اکنون نیز در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است.
یکی از شواهد این است که صاحب وسائل در مورد کتاب نوادر می فرمایند که من این کتاب را با برخی از نسخ مقابله کردم که خطوط علماء در آن بود و اشکالی در اعتماد بر آن نیست. با اینکه نوادر از جمله کتبی است که او می گوید من به آن سند دارم. سوال ما این است که وقتی سند به آن نسخه داشت، دیگر مقابله معنا ندارد؛ بنابر این ایشان نیز مانند ما نسخه شناسی میکنند.
اشکال به مرحوم خویی:
شواهد زیادی وجود دارد که صاحب وسائل با ما تفاوتی نمی کند؛ او نیز دنبال نسخه ها می گشته و نسخه شناسی می کرده است.
اتفاقا آیت الله زنجانی می فرمایند نسخه کافی که در دست صاحب وسائل بود نسخه مغلوطه ای بوده است و اکنون نیز در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است.
یکی از شواهد این است که صاحب وسائل در مورد کتاب نوادر می فرمایند که من این کتاب را با برخی از نسخ مقابله کردم که خطوط علماء در آن بود و اشکالی در اعتماد بر آن نیست. با اینکه نوادر از جمله کتبی است که او می گوید من به آن سند دارم. سوال ما این است که وقتی سند به آن نسخه داشت، دیگر مقابله معنا ندارد؛ بنابر این ایشان نیز مانند ما نسخه شناسی میکنند.
