17-اسفند-1400, 19:29
از جمله ادله ای که مستند حکم شرعی واقع می شود، سیره عقلاء می باشد.
سیره عقلاء فی نفسه حجت نمی باشد، مگر در صورتی که در مرأئی و منظر معصوم(ع) بوده باشد و امام(ع) از آن ردعی نکرده باشد یا اینکه امضاء کرده باشد(علی إختلاف مبانی کخ در حجیت سیرهٔ عقلاء وجود دارد).
حال اگر سیره عقلائیه در زمان متأخر از معصومین وجود داشت، فقهاء می فرمایند در صورتی آن سیره نیز حجت می باشد که اتصال به زمان معصوم(ع) داشته باشد و معصوم(ع) نیز آن را ردع نکرده باشد یا اینکه امضاء کرده باشد.
استاد شب زنده دار اگر چه اصل این بیان را می پذیرند ولی می فرمایند: که در این جا یک تسامحی وجود دارد که نباید از آن غفلت کرد؛ به این بیان که گاهی یک سیره در زمان معصوم(ع) وجود داشته است و امام هم آن را ردع نکرده است ولی بعد از مدتی، آن سیره مهجور شده است و دیگر عقلاء به آن عمل نکرده اند اما بعد از مدت مدیدی مجدداً همان سیرۀ سابق در بین عقلاء از سر گرفته شده است.
ایشان می فرمایند اگر بخواهیم برای حجیت سیره های متأخر از زمان معصوم (ع) جمود بر لفظ اتصال سیره متأخره به زمان شارع داشته باشیم، در این صورت باید قائل شد که این سیره مجدّده حجت نمی باشد؛ چون یک دوران فترتی بین ظهور دوباره ی آن در بین عقلاء متأخر و بین عقلاء متقدم در زمان شارع، به وجود آمده است، لذا این سیره حجت نمی باشد. در حالی که آنچه برای حجیت سیره ازمنۀ متأخره لازم است، این است که آن سیره در زمان شارع وجود داشته است و شارع از آن ردعی نکرده است؛ حال فرقی ندارد که بعد از آن مهجور شده است یا اینکه استدامه داشته است.
سیره عقلاء فی نفسه حجت نمی باشد، مگر در صورتی که در مرأئی و منظر معصوم(ع) بوده باشد و امام(ع) از آن ردعی نکرده باشد یا اینکه امضاء کرده باشد(علی إختلاف مبانی کخ در حجیت سیرهٔ عقلاء وجود دارد).
حال اگر سیره عقلائیه در زمان متأخر از معصومین وجود داشت، فقهاء می فرمایند در صورتی آن سیره نیز حجت می باشد که اتصال به زمان معصوم(ع) داشته باشد و معصوم(ع) نیز آن را ردع نکرده باشد یا اینکه امضاء کرده باشد.
استاد شب زنده دار اگر چه اصل این بیان را می پذیرند ولی می فرمایند: که در این جا یک تسامحی وجود دارد که نباید از آن غفلت کرد؛ به این بیان که گاهی یک سیره در زمان معصوم(ع) وجود داشته است و امام هم آن را ردع نکرده است ولی بعد از مدتی، آن سیره مهجور شده است و دیگر عقلاء به آن عمل نکرده اند اما بعد از مدت مدیدی مجدداً همان سیرۀ سابق در بین عقلاء از سر گرفته شده است.
ایشان می فرمایند اگر بخواهیم برای حجیت سیره های متأخر از زمان معصوم (ع) جمود بر لفظ اتصال سیره متأخره به زمان شارع داشته باشیم، در این صورت باید قائل شد که این سیره مجدّده حجت نمی باشد؛ چون یک دوران فترتی بین ظهور دوباره ی آن در بین عقلاء متأخر و بین عقلاء متقدم در زمان شارع، به وجود آمده است، لذا این سیره حجت نمی باشد. در حالی که آنچه برای حجیت سیره ازمنۀ متأخره لازم است، این است که آن سیره در زمان شارع وجود داشته است و شارع از آن ردعی نکرده است؛ حال فرقی ندارد که بعد از آن مهجور شده است یا اینکه استدامه داشته است.
