25-تير-1401, 19:49
استاد احمدی شاهرودی سابقا در این بحث تفصیل داده و می فرمودند:
در صورتی که حکمی از احکام در قرآن کریم و یا در فرمایشات معصومین (علیهم السلام) بیان شود الفاظی که در این خطابات است حجت در مفاهیم مستحدثه و نو پیدا می باشند زیرا احکامی را که قرآن کریم و یا ائمه (علیهم السلام) بیان کردند قضیه حقیقیه بوده و اختصاصی به عصر صدور این نصوص ندارد زیرا مردم آن عصر با مردمی که تا روز قیامت می آیند همگی مخاطب این خطابات بوده و در این جهت هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند و لذا وجهی ندارد که ما فهم عرفی مردم عصر معصومین (علیهم السلام) را ملاک برای حجیت مفاهیم الفاظ قرار دهیم.
بله اگر چنانچه شخصی از امام (علیه السلام) سؤال کرده و به عنوان مثال: بپرسد که تکلیف من در صورت رؤیت هلال چیست؟ و امام بفرماید: فردا عید فطر بوده و نباید روزه بگیری؛ نمی توان از این سؤال اطلاق گیری کرده و گفت: در اینجا مراد مطلق رؤیت حتی رؤیت با چشم مسلح است زیرا اطلاق گیری فرع بر امکان تقیید است اما در این فرض که اصلا برای سائل امکان تقیید وجود ندارد و او غافل از این است که در آینده رؤیت، مفهوم اوسعی پیدا خواهد کرد نمی توان با تمسک به اطلاق کلام او، حکم امام (علیه السلام) را برای رؤیت به معنای اوسع ثابت دانست.
اما رأی حضرت استاد در این باره تغییر کرده و می فرمایند:
تفصیلی سابق صحیح نیست زیرا قدر متیقن این است که الفاظ حجت در همان معانی است که مردم عصر حضور می فهمیدند اما ما دلیلی بر حجیت الفاظ در ما زاد بر آن معانی نداریم و انشاء احکام به نحو قضایای حقیقیه نیز منافات با این عرض ما ندارد زیرا آن احکامی که مردم عصر حضور متوجه آن باشند جاودانه است و لذا جاودانه بودن احکام شریعت ملازم با حجیت الفاظ در مفاهیم مستحدثه نمی باشد.
درس خارج فقه مسائل مستحدثه، ۱۴۰۱/۳/۲۶
در صورتی که حکمی از احکام در قرآن کریم و یا در فرمایشات معصومین (علیهم السلام) بیان شود الفاظی که در این خطابات است حجت در مفاهیم مستحدثه و نو پیدا می باشند زیرا احکامی را که قرآن کریم و یا ائمه (علیهم السلام) بیان کردند قضیه حقیقیه بوده و اختصاصی به عصر صدور این نصوص ندارد زیرا مردم آن عصر با مردمی که تا روز قیامت می آیند همگی مخاطب این خطابات بوده و در این جهت هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند و لذا وجهی ندارد که ما فهم عرفی مردم عصر معصومین (علیهم السلام) را ملاک برای حجیت مفاهیم الفاظ قرار دهیم.
بله اگر چنانچه شخصی از امام (علیه السلام) سؤال کرده و به عنوان مثال: بپرسد که تکلیف من در صورت رؤیت هلال چیست؟ و امام بفرماید: فردا عید فطر بوده و نباید روزه بگیری؛ نمی توان از این سؤال اطلاق گیری کرده و گفت: در اینجا مراد مطلق رؤیت حتی رؤیت با چشم مسلح است زیرا اطلاق گیری فرع بر امکان تقیید است اما در این فرض که اصلا برای سائل امکان تقیید وجود ندارد و او غافل از این است که در آینده رؤیت، مفهوم اوسعی پیدا خواهد کرد نمی توان با تمسک به اطلاق کلام او، حکم امام (علیه السلام) را برای رؤیت به معنای اوسع ثابت دانست.
اما رأی حضرت استاد در این باره تغییر کرده و می فرمایند:
تفصیلی سابق صحیح نیست زیرا قدر متیقن این است که الفاظ حجت در همان معانی است که مردم عصر حضور می فهمیدند اما ما دلیلی بر حجیت الفاظ در ما زاد بر آن معانی نداریم و انشاء احکام به نحو قضایای حقیقیه نیز منافات با این عرض ما ندارد زیرا آن احکامی که مردم عصر حضور متوجه آن باشند جاودانه است و لذا جاودانه بودن احکام شریعت ملازم با حجیت الفاظ در مفاهیم مستحدثه نمی باشد.
درس خارج فقه مسائل مستحدثه، ۱۴۰۱/۳/۲۶
