ضمیمه شدن قصد غیر الهی در تعبدیات.

[خیشه]

بحث در مورد ضمیمه کردن قصد غیر خدا به قصد تقرب در عبادات است. مرحوم سید در عروه میفرماید قصد غیر خدا سه صورت دارد یکی حرام و دوم مباح و سوم راجح. بعد صوری را برای ضمیمه شدن مطرح میکند. حال بحث در جایی است که اگر قصد غیر خدا راجح باشد به قصد قربت مضر نیست. بعضی چنین هستند که مثلا فقط ماه محرم و صفر یا شب قدر نماز می‌خوانند به حیث اگر این ضمیمه نبود، نماز نمی‌خواند. در اینجا ضمیمه مستقل است و داعی همین است. این ضمیمه مستقل الهی نمی‌تواند مبطل عمل باشد چون خصوصیت خودش قربی است.
اما به نظر می‌رسد این شبهه یک نوع خلط است. تعلیم نماز راجح است ولی مکلف برای تعلیم نماز می‌خواند نه اینکه تعلیم نماز را خدا راجح قرار داده باشد. در این صورت اگر تعلیم نماز قربی بود و مکلف همان را قصد می‌کرد، نماز قطعا قربی بود. ولی راجح بودن اینجا به معنای امر قربی به همان راجح نیست. یعنی درست است که راجح است و امر قربی نیز دارد ولی مکلف عمل را به قصد آن امر راجح اتیان نمی‌کند.
درس خارج فقه. 15 مهر. 1402