«اصول» تفكيك منجزيت و معذريت

[mmzerafati]

حضرت امام خميني بين منجزيت و معذريت تفكيك قائل ميشوند. ايشان مي فرمايند حد وسط معذريت جهل به واقع است عند العقلاء.
و عند العقلاء جهل قصوري معذر است و نه جهل تقصيري.
اما منجزيت به معناي اثبات تكليف : قطع متعارف از اسباب متعارف و غير منهي عنه تمام الموضوع حجيت عند القعلاء است
بنابراين اگر قطاع به قطع خود عمل نكند و قطع او مصيب به واقع باشد معذر نخواهد بود چون حد وسط معذريت جهل قصوري به واقع است حال انكه قطاع علم به واقع داشته است. و اگر قطاع به قطع خود عمل كند و مصيب به واقع نباشد باز معذر نخواهد چراكه از عمل به قطعش نهي شده است. 
چطور اين تصوير دارد؟ به هر حال قطاع به قطعش عمل كند يا نكند؟

[مسعود عطار منش]

فرض ایشان اینست که قطاع از عمل به قطعش نهی شده. خب اگر بخواهد نهی مولا را امتثال کند با از قطعش رفع ید نماید تا حق مولا را رعایت کرده باشد. کسی که حق مولا را رعایت کرده به حکم عقل و فطرت معذور است لذا به نظر می رسد فرمایش ایشان ماتمام است.
بله، در جایی که قطاع، در قطاع بودنش مقصر باشد و امتناعش بالاختیار باشد، عقلا مانعی برای عدم عذر وجود ندارد ولی ظاهرا فرض ایشان، امتناع بالاختیار نیست لذا اشکال وارد است.