2-دي-1402, 17:05
(آخرین تغییر در ارسال: 2-دي-1402, 17:06 توسط Payam_Khajei.)
سلام و عرض ادب
در متنی که پیوست کردم استاد توضیح داده اند. البته در چند جلسه توضیح داده اند.
برای اینکه متن خیلی طولانی نشود ذکر نکردم.
من توضیح همین جلسه را براتون می فرستم:
با آن تقریبی که ما میکنیم ما یک فعلیت عقلاییه داریم یک فعلیت عقلیه داریم. اینکه ما بگوییم در مواردی که شارع اصالة الحل جعل میکند نسبت به این شرب تتن مثلا، حرمت واقعیه شرب تتن پشتوانهای به نام تعلق غرض لزومی مولا به ترک شرب تتن ندارد، این منافات با فعلیت عقلاییه ندارد، فعلیت عقلاییه یعنی شارع با قطع نظر از ترخیص به ملاک جهل اراده لزومیه دارد طبق آن حکم واقعی لولا ترخیص به ملاک جهل. و لذا عقلاء در جایی که علم اجمالی دارید که یکی از این دو فعل حرام است اما اصل بلامعارض جاری شد نسبت به فعل الف، میگوید به این مقدار شارع اذن داد در مخالفت این حکم معلوم بالاجمال، حق ندارید آن طرف دیگر را که اصل بلامعارض ندارد مرتکب بشوید. یا اگر حرجی بود اجتناب از هر دو فعل، لاحرج ترخیص ظاهری داد در ارتکاب احد الفعلین، این ترخیص ظاهری است چون اگر میفهمیدید حرام کدام است حلال کدام است که مجبور نبودید حرام را مرتکب بشوید، حلال را مرتکب میشدید، پس شارع در این علم اجمالی که میگوید احتیاط تام بر شما حرجی است ترخیص ظاهری داد در ارتکاب احدهما این ترخیص به ملاک جهل است اما شما مجاز نیستید هر دو فعل را مرتکب بشوید چون عقلاء حکمی را که ناشی است از اراده لزومیه لولا الترخیص بملاک الجهل این حکم را فعلی میدانند این قانون را تام میدانند، و موضوع میدانند برای لزوم امتثال، همین مقدار کافی است برای انکار قول به تصویب. ما بیش از این لزومی ندارد که خلاف واقع سخن بگوییم.