1-بهمن-1402, 17:29
ماهیت تفکر شیعی که علینا إلقاء الأصول و علیکم التفرع باشد، ثابت است و در مذاق دستکاری نشده است. اما نسبت به روش های تفریع، اگر ادعا کنید که روش های تفریع هم باید ثابت باشد، پاسخ این است که پس اصلا نباید مدارس فقهیه داشته باشیم نه الآن نه زمان اهل بیت. همین الآن هم روش های تفریع آقای خوئی و جواهر فرق دارد. مدرسه نائینی و آقا ضیاء و مرحوم اصفهانی و آقاشیخ عبدالکریم و بروجردی هر کدام روش هایی دارند که با هم من وجه هستند.
کما این که در عصر اهل بیت هم همین گونه است. مثلا کوفیین و اهل ری و قمی ها را با هم مقایسه کنید تا ببینید روش هایشان فرق دارد اما ائمه علیهم السلام همه را تمجید می کنند. یعنی ائمه همانطور که زرارة نقل گرا را تمجید می کنند و می گویند علیک بهذا الجالس، فضل بن شاذان عقل گرا را هم تمجید می کنند که امام می گوید من به اهل خراسان غبطه می خورم که می توانند در کنار فضل بن شاذان باشند و حرف های او را بگیرند. اصلا سبک ائمه این گونه است که دسته بندی های مختلف با اختلاف روش ها در شیعه باشد و گرنه کاری نداشت که ائمه بگویند همه این گونه عمل کنید.
ما در اصحاب ائمه افرادی را داریم که در تعارض از منصوصة تعدی می کنند و افرادی هم داریم که تعدی نمی کنند. در اجتماع امر و نهی هم فقهای جوازی و هم امتناعی داریم. بله اگر کسی از اصول که تفریعات از آن صورت می گیرد، خارج بشود، ائمه واکنش نشان می دهند.( درس خارج اصول جلسه64، 30 دی1402).