27-دي-1393, 17:55
با سلام.
لباس روحانیت برخی محاسن ذاتی دارد و برخی محاسن عرضی.
از محاسن ذاتی آن، می توان ساتریت کامل آن که موافق با حیا و عفت است را نام برد که از صفات مومن همین توجه به حیا است حتی در پوشش.
و محاسن عرضی آن هم برخی به خود روحانی برمی گردد و برخی به جامعه. جای شک نیست که طلبه وقتی این لباس را به تن دارد توجه بیشتری به حرکات و گفتار خود دارد. حتی این لباس در سعی وی بر تحصیل و مطالعه هم تاثیر دارد. چون احساس مسؤولیت نسبت به جامعه پیدا می کند.
این لباس در مردم نیز اثر روانی دارد و سخنی که از یک روحانی می شنوند بیشتر مطابق واقع و شریعت می دانند تا اینکه همین سخن را از یک غیر معمم بشنوند و این نکته هم بالعیان ملموس و مشهود است.
مردم دیندار با دیدن این لباس قوت قلب پیدا می کنند. مثلا اگر در قطار یک روحانی را ببینند ناخواسته مسرور می شوند. هرچند کسی که از دین بریده، دیدن این لباس باعث اندوهش می شود که این هم خود مطلوب است.
لباس روحانیت برخی محاسن ذاتی دارد و برخی محاسن عرضی.
از محاسن ذاتی آن، می توان ساتریت کامل آن که موافق با حیا و عفت است را نام برد که از صفات مومن همین توجه به حیا است حتی در پوشش.
و محاسن عرضی آن هم برخی به خود روحانی برمی گردد و برخی به جامعه. جای شک نیست که طلبه وقتی این لباس را به تن دارد توجه بیشتری به حرکات و گفتار خود دارد. حتی این لباس در سعی وی بر تحصیل و مطالعه هم تاثیر دارد. چون احساس مسؤولیت نسبت به جامعه پیدا می کند.
این لباس در مردم نیز اثر روانی دارد و سخنی که از یک روحانی می شنوند بیشتر مطابق واقع و شریعت می دانند تا اینکه همین سخن را از یک غیر معمم بشنوند و این نکته هم بالعیان ملموس و مشهود است.
مردم دیندار با دیدن این لباس قوت قلب پیدا می کنند. مثلا اگر در قطار یک روحانی را ببینند ناخواسته مسرور می شوند. هرچند کسی که از دین بریده، دیدن این لباس باعث اندوهش می شود که این هم خود مطلوب است.
