درخواست توضیح: مشخصات و ممیزات شهوت از محبت

[خطیب توانا]

بگذارید بیشتر توضیح بدهم، دوستا بعضا مطالبی را فرمودند که جواب بنده را نمی دهد.

ببینید مورد سوال افرادی هستندکه هنوز هر دو حالت را تجربه نکرده اند( و به عبارتی تازه به بلوغ رسیده ها و مجردینی که تجربه جنسی ندارند) از این رو این مساله برای ایشان شفاف نیست و این طور نیست که این مساله را همین طور و از باب سوال فردی بیان کرده باشم، حتی گاهی شاید در بین متاهلین نیز فردی را مورد پرسش قرار دادم که برای ایشان هم شفاف نبود چه برسد به سایرین!

این که آقای حسین بن علی مناشئ را به صورت کتابی مطرح می کنند، نهایتا بیان منشا کرده اند اما امارات و نشانه های تشخیص هر یک را بیان نکرده اند.

این که آقای شیخ خوئی فرمودند که انسان بر نفس خود بصیر است حرف متینی است اما این ملاک بعد از وقتی است که تعریف شفافی از هر یک از دو عنوان مذکور داشته باشد و الا نفس هم قضاوتی نمی تواند بکند.

به عنوان مثال: می دانیم در تعریف فسق اختلاف شده است، بعضی تنها مرتکب کبیره را فاسق دانسته و بعضی مرتکب صغیره را هم فاسق می دانند، حال اگر شخصی در احوال خودش که- معاذالله- دچار گناهی صغیره شده شک کند فاسق شده است یا نه؟ تا مادامی که یکی از دو تعریف را انتخاب نکرده باشد نمی تواند جزما بگوید فاسق هستم بله تنها می تواند بالوجدان بگوید دچار گناه صغیره شده است.

در ما نحن فیه هم همینطور است شخصی که دست کسی را در دست خود فشار می دهد و یک احساس وجدانی پیدا می کند، می داند که احساس خوشایندی در او پدید آمده است اما نمی داند نام آن را شهوت بگذارد یا محبت؟
و برای این که این قضاوت صحیح را انجام بدهد نیازمند تعیین حد و مرز دقیق بین معنای این دو واژه است.

همین مطلب را هم می توان نسبت به پاسخ آقای اعلایی هم مطرح کرد، چرا که روایت می فرماید هر چیزی که موجب تهییج و وقوع در حرام و فساد باشد جایز نیست. اما سوال ما در این است که حد و مرز دقیق حرام و حلال چیست؟ چرا که تا این دو شفاف نشوند موضوع این روایت هم احراز نمی شود،

علاوه بر این بر فرض هم که شهوتناک بودن احراز شود چه بسا بتوان گفت از روایاتی که در باب مصافحه و بوسیدن وارد شده این برداشت شود که در این جور امور( که طبیعتا حالات افراد نسبت به آن مختلف خواهد بود) ترخیص داده شده است، و شارع خواسته است که در جامعه وجود داشته باشد ولو ته مایه ای از شهوت در آن ها باشد که البته این مساله جای تتبع کامل روایات باب را دارد.

لازم به ذکر است که فرض سوال ما با جایی که شخص یقین دارد که به نگاه حرام هم دچار نمی شود سازگاری داشته و از این رو پاسخ کاربر محترم منتظرم القائم هم کارآمد نخواهد بود.

فعلا عزیزان ممیزات این دو عنوان را ذکر کنند و ان شاء الله در ادامه بحث بدین می پردازیم که آیا شارع در مواردی هم که شهوت وجود دارد ترخیصی داده است یا خیر؟