مرحوم مظفر در استدلال بر عدم دخول انفعالیات در بحث ملازمه حکم عقل و شرع فرموده اند:
«لا نقول نحن بلزوم متابعة الشرع للجمهور في هذه الأحكام؛ لأنّه ليس للشارع هذه الانفعالات؛ بل يستحيل وجودها فيه؛ لأنّها من صفات الممكن. و إنّما نحن نقول بملازمة حكم الشارع لحكم العقل بالحسن و القبح في الآراء المحمودة و التأديبات الصلاحيّة، فباعتبار أنّ الشارع من العقلاء بل رئيسهم، بل خالق العقل فلا بدّ أن يحكم بحكمهم بما هم عقلاء، و لكن لا يجب أن يحكم بحكمهم بما هم عاطفيّون. و لا نقول: إنّ الشارع يتابع الناس في أحكامهم متابعة مطلقة»
به نظر بنده استدلال ایشان دو وجهی است به این معنی که می فرمایند: «نه شارع خود دارای انفعالیات است که بر اساس آن حکم کند، و نه انفعالیات در بین عقلاء منشأ حکم عقل است که شارع از جهت رئیس العقلاء بودن مطابق آن حکم داشته باشد به این معنی که اگر چه شارع خود دارای انفعال نیست اما وقتی انفعال منشأ حکم عقل باشد و عقل حکم به حسن کند شارع نیز میگوید انجام این عمل برای فرد دارای انفعال حسن است - چنانچه ملازمه در حکم عقلی که منشأ آن طبع است به این نحو میباشد- ».
این اصل استدلال ایشان، اما از لحاظ تطبیق بر متن باید گفت در حقیقت ایشان در عبارت «لأنّه ليس للشارع هذه الانفعالات؛ بل يستحيل وجودها فيه؛ لأنّها من صفات الممكن» به قسمت اول استدلال اشاره کرده اند و در عبارت «فباعتبار أنّ الشارع من العقلاء بل رئيسهم، بل خالق العقل فلا بدّ أن يحكم بحكمهم بما هم عقلاء، و لكن لا يجب أن يحكم بحكمهم بما هم عاطفيّون» به قسمت دوم استدلال اشاره کرده اند.
«لا نقول نحن بلزوم متابعة الشرع للجمهور في هذه الأحكام؛ لأنّه ليس للشارع هذه الانفعالات؛ بل يستحيل وجودها فيه؛ لأنّها من صفات الممكن. و إنّما نحن نقول بملازمة حكم الشارع لحكم العقل بالحسن و القبح في الآراء المحمودة و التأديبات الصلاحيّة، فباعتبار أنّ الشارع من العقلاء بل رئيسهم، بل خالق العقل فلا بدّ أن يحكم بحكمهم بما هم عقلاء، و لكن لا يجب أن يحكم بحكمهم بما هم عاطفيّون. و لا نقول: إنّ الشارع يتابع الناس في أحكامهم متابعة مطلقة»
به نظر بنده استدلال ایشان دو وجهی است به این معنی که می فرمایند: «نه شارع خود دارای انفعالیات است که بر اساس آن حکم کند، و نه انفعالیات در بین عقلاء منشأ حکم عقل است که شارع از جهت رئیس العقلاء بودن مطابق آن حکم داشته باشد به این معنی که اگر چه شارع خود دارای انفعال نیست اما وقتی انفعال منشأ حکم عقل باشد و عقل حکم به حسن کند شارع نیز میگوید انجام این عمل برای فرد دارای انفعال حسن است - چنانچه ملازمه در حکم عقلی که منشأ آن طبع است به این نحو میباشد- ».
این اصل استدلال ایشان، اما از لحاظ تطبیق بر متن باید گفت در حقیقت ایشان در عبارت «لأنّه ليس للشارع هذه الانفعالات؛ بل يستحيل وجودها فيه؛ لأنّها من صفات الممكن» به قسمت اول استدلال اشاره کرده اند و در عبارت «فباعتبار أنّ الشارع من العقلاء بل رئيسهم، بل خالق العقل فلا بدّ أن يحكم بحكمهم بما هم عقلاء، و لكن لا يجب أن يحكم بحكمهم بما هم عاطفيّون» به قسمت دوم استدلال اشاره کرده اند.
