13-ارديبهشت-1395, 19:10
استاد راهنمای عزیز سلام علیکم
از توجه شما تشکر میکنم. اینکه شما فرمودید ویرایش کتب و تهذیب مطالب کتب مورد آموزش از وظایف بزرگان و صاحبان قلم و علم است درست می فرمایید اما اینکه حالا که ویرایش نشده ما بیاییم و هرچه بوده را بخوانیم فکر نمیکنم وجهی داشته باشد. گیریم که بنا به دلایلی (مثل اینکه برنامه آموزشی حوزه است و نمیتوان رد شد یا اینکه به هر حال در امتحان می آید و باید یاد بگیریم) مجبور شدیم آن را بخوانیم در این صورت نیز باید به حداقل اکتفا کرد و لزومی ندارد وارد موشکافی این بحث شویم. اینکه این بحث را در تالار مطرح کنیم تا سایر فضلا نظر بدهند اینها ضرورتی ندارد و بسیاری از مسائل مهم هستند که میتوان درباره آنها بحث کرد و وقت را صرف امثال بحث وضع نکرد.
اما اینکه شما فرمودید اگر طلاب در مقام تحصیل در صدد انتخاب مسائل با توجه به ثمرات و فوائد آن برآیند باعث تضعیف روحیه و اختلال در تحصیل خواهد شد، در جواب باید بگویم اتفاقا خود این کار که طلبه مطلبی بخواند و نداند که کجا به دردش میخورد اختلال آفرین است. اینکه طلبه بعد از چند سال اصول خواندن احساس کند نمیتواند با ادله انس بگیرد و در نهایت باعث یأس او از اجتهاد شود اینها اختلال نیستند؟! اینکه وقت قابل توجهی از بهترین سالهای عمر طلبه را صرف مطالبی کنیم که نیاز به دقت زیادی دارد ولی فایده ای برایش ندارد. اگر همه ی وقتی که استاد و شاگرد صرف فهمیدن بحث وضع حروف در کفایه میکنند را صرف حل یکی از مشکلات جامعه میکردیم آیا به خوبی حل نمیشد؟! این میزان دقتی که از طلبه میگیرد حیف است که در این راه صرف شود. میتواند در راه بهتری صرف شود و نتیجه بدهد.
من قبول دارم که اگر همه جا بحث فایده را مطرح کنیم شاید با توجه به کثرت مطالب بی فایده یا کم فایده عده ای ناامید شوند ولی به نظرم ناامیدی که در خواندن این بحث ها ایجاد میشود بیش از ناامیدی است که در نخواند آنها احتمال دارد ایجاد شود.
ضمن اینکه این ناامیدی قابل برطرف شدن است. شاید همان اول اگر به طلبه بگوییم این بحث فایده ندارد جا بخورد ولی کم کم میتواند متوجه این نکته شود که به هرحال بزرگان ما معصوم نبوده اند و امکان دارد اشتباه کرده باشند.
از توجه شما تشکر میکنم. اینکه شما فرمودید ویرایش کتب و تهذیب مطالب کتب مورد آموزش از وظایف بزرگان و صاحبان قلم و علم است درست می فرمایید اما اینکه حالا که ویرایش نشده ما بیاییم و هرچه بوده را بخوانیم فکر نمیکنم وجهی داشته باشد. گیریم که بنا به دلایلی (مثل اینکه برنامه آموزشی حوزه است و نمیتوان رد شد یا اینکه به هر حال در امتحان می آید و باید یاد بگیریم) مجبور شدیم آن را بخوانیم در این صورت نیز باید به حداقل اکتفا کرد و لزومی ندارد وارد موشکافی این بحث شویم. اینکه این بحث را در تالار مطرح کنیم تا سایر فضلا نظر بدهند اینها ضرورتی ندارد و بسیاری از مسائل مهم هستند که میتوان درباره آنها بحث کرد و وقت را صرف امثال بحث وضع نکرد.
اما اینکه شما فرمودید اگر طلاب در مقام تحصیل در صدد انتخاب مسائل با توجه به ثمرات و فوائد آن برآیند باعث تضعیف روحیه و اختلال در تحصیل خواهد شد، در جواب باید بگویم اتفاقا خود این کار که طلبه مطلبی بخواند و نداند که کجا به دردش میخورد اختلال آفرین است. اینکه طلبه بعد از چند سال اصول خواندن احساس کند نمیتواند با ادله انس بگیرد و در نهایت باعث یأس او از اجتهاد شود اینها اختلال نیستند؟! اینکه وقت قابل توجهی از بهترین سالهای عمر طلبه را صرف مطالبی کنیم که نیاز به دقت زیادی دارد ولی فایده ای برایش ندارد. اگر همه ی وقتی که استاد و شاگرد صرف فهمیدن بحث وضع حروف در کفایه میکنند را صرف حل یکی از مشکلات جامعه میکردیم آیا به خوبی حل نمیشد؟! این میزان دقتی که از طلبه میگیرد حیف است که در این راه صرف شود. میتواند در راه بهتری صرف شود و نتیجه بدهد.
من قبول دارم که اگر همه جا بحث فایده را مطرح کنیم شاید با توجه به کثرت مطالب بی فایده یا کم فایده عده ای ناامید شوند ولی به نظرم ناامیدی که در خواندن این بحث ها ایجاد میشود بیش از ناامیدی است که در نخواند آنها احتمال دارد ایجاد شود.
ضمن اینکه این ناامیدی قابل برطرف شدن است. شاید همان اول اگر به طلبه بگوییم این بحث فایده ندارد جا بخورد ولی کم کم میتواند متوجه این نکته شود که به هرحال بزرگان ما معصوم نبوده اند و امکان دارد اشتباه کرده باشند.
